ah, keşke şair olsaydım
dostoyevski, öteki kitabında klara olsuftevna'nın doğum günü balosunu tanımlarken "ah,keşke şair olsaydım-ama homeros ya da puşkin ayarında bir şair; onlar kadar yetenekli olmayan bir şair bu işin üstesinden gelemez,- ey okuyucu, eğer bu kadar yetenekli olsaydım parlak renkler ve büyük bir fırçayla bu baloyu resmederdim." dedikten bir sayfa sonra "tanrım, neden beni insan hayatındaki erdemin bazen nankörlüğe, özgür düşünceye, kusurlara ve kıskançlığa üstün geldiğinin kanıtı olan bu önemli ve ibret verici anları güzel ve etkili bir dille anlatma yeteneğinden mahrum bıraktın!" ardından "hiçbir şey söylemek istemiyorum -çünkü kötü anlamaktansa hiçbir şey söylememek çok daha zarif olur-" diyerek şairliğin kendisi için ne kadar kutsal olduğunu anlatmış. düşünün koskoca dostoyevski kendini kelimelerin dansında, şiirde ve şairlikte eksik görmüş. fyodorcuğum, senin şiir yazmana gerek yok. "dünya, hassas kalpler için bir cehennemdir" ve "önce ağladılar ama alıştılar şimdi, aşağılık insanoğlu her şeye alışır"diyerek kalplerimizi fethettin zaten. 
Öteki 
Suç ve Ceza
