AFFIN DA SINIRI VAR
Ebu Azze adlı soysuz ve kafir bir şair vardı. Yakalanmadan önce mahşer gününün şefaatçisi Peygamber Efendimiz'e (s.a.v.) zarar vermeye kalkışmıştı. Uhud Gazası'nda yakalanınca Resulallah'ın (s.a.v.) emrini yerine getirmek üzere sahabe tarafından öldürülecek- ken melun, özür penceresini açıp yalvarıp yakararak af istedi. Peygamber
Kuran'dan Ayetler - 229 (Taha Suresi)
﴾70﴿ Sonunda sihirbazlar secdeye kapandılar ve “Biz Mûsâ ile Hârûn’un rabbine iman ettik” dediler.
﴾71﴿ Firavun şöyle çıkıştı: “Ben size izin vermeden ona inandınız öyle mi? Anlaşılıyor ki o size sihri öğreten büyüğünüzdür. Ama ahdim olsun ben de sizin ellerinizi ve ayaklarınızı çaprazlama keseceğim ve sizi hurma dallarına asacağım! Böylece hangimizin cezasının daha şiddetli ve kalıcı olduğunu anlayacaksınız!”
﴾72﴿ Onlar şu cevabı verdiler: “Bize gelen bunca apaçık kanıtlara ve bizi yaratana karşı asla seni tercih edemeyiz. Artık sen neye hükmedeceksen et; ama sen ancak bu dünya hayatında hükmünü geçirebilirsin.
Hüveytatlılar gittikçe işi azıtıyor, hükümetin aleyhinde cephe alıyorlardı. Müflihul Cehmani, aşiret reisi Ude Ebu Taya’nın, “Söyle Selahattin’e avucumla kanım içeceğim ve böyle yapmak için de Allah’a ahdettim” dediğini bana yeminler ederek söyledi. Müflihul, “O kadar rica ettim, aşiretin rahat durmuyor, bunun önüne geçin” deyince, “Ben
Hüveytatlılar gittikçe işi azıtıyor, hükümetin aleyhinde cephe alıyorlardı. Müflihul Cehmani, aşiret reisi Ude Ebu Taya’nın, “Söyle Selahattin’e avucumla kanım içeceğim ve böyle yapmak için de Allah’a ahdettim” dediğini bana yeminler ederek söyledi. Müflihul, “O kadar rica ettim, aşiretin rahat durmuyor, bunun önüne geçin” deyince, “Ben
Geceyi Aclun’da müfrezeyle geçirdik. Ertesi gün beni, kendi askerimle, (35 er kalmıştı) Dokare köyü istikametinde keşfe çıkardı. Bu taraftaki aşiretlerin de halini anlamak istiyordu. Aclun Boğazı’nı geçtik. Dokare köyüne akşama doğru geldik. Bu taraf biraz dağlık olduğu için bize serin geliyordu. Şeyhin evine indim. Akşama doğru şeyh kahve
Yakaladığım ilk isyancıyı ağaca bağlar yakarım
Giderken dürbünle yaptığım gözetlemede Arapların telaşla çadırlarını tahliye ettiklerini ve zeytinliğe çekilmekte olduklarını gördüm.Biraz evvel benim durumumu anlamak için gönderilmiş olan Araplara, “Selahattin benim. İsterseniz Arapoğlu askerler de yemin etsin. İnanın sizi ben salıvereceğim. Doğru aşirete gidersiniz. Beni gördüğünüzü ve şimdi köyden çıkaracağımı söylersiniz. Ben ateş etmeyeceğim. Şayet Araplar geceki gibi kahpelik eder de bize ateş ederlerse ahdim olsun ilk ele geçireceğim Arap’ı dişi olsun erkek olsun zeytin ağacına bağlayıp ağaçla beraber diri diri yakacağım. Çöle örnek olsun” dedim. Tutulan dört Arap’ı da bıraktım. “Dört tarafa haber verilsin” dedim. Tehlikeli bir mıntıkadan kurtulmak için böyle bir tehdidin savrulması zaruriydi. Çünkü Aclun Boğazı’ndan sivilleri bile geçirmiyorlardı. Bir köylüyle güvenli başka bir yoldan müfrezeye de bir rapor yazdım. Sırf kendi gücümüzle ancak muvaffak olup kurtulacaktık.İşte Arapların telaşla zeytinliğe çekildiklerini görmek benim için bir zevk teşkil etti. Esasen hepsi de bilirdi ki, Selahattin tehdidini yerine getirmeye kadirdir. Ölmediğine göre, ölüm kendilerine mukadderdi.