Zabt-î nefs et ârif ol 'âlemde insanlik budur." diyor nefsine hâkim ol, ârif ol, perdenin arkasini görmeye bak. Münafik göze inanirmis mümin söze.
Hayati İnanç
Dert, Hasret, Çile...
Ervah-ı ezelde Levh-i Kalemde
Bu benim bahtımı kara yazmışlar
Bilirim güldürmez devri âlemde
Bir günümü yüzbin zara yazmışlar
Ârif bilir aşk ehlinin halini
Kaldırır gönlünden kıylü kâlini
Herkes dosta yazmış arzu halini
Olmak
Hasta gönül sakın eyleme benlik.
Gönül alçaklığı nadanlık mıdır?
Çalış ki yapasın kemliye eylik.
Her iyiliğe iyilik insanlık mıdır?
İrfan mektebinden çıkma kenara.
Yakma vücudumu beyhu denara.
Arif ol her ayıbı kendinde bil ara.
El ayıbın görmek irfanlık mıdır?
Tüm mani söz söyler iktidarımca.
El elden üstündür arşa
Atiyi karanlık görerek azmi bırakmak
Âtiyi karanlık görerek azmi bırakmak...
Alçak bir ölüm varsa, emînim, budur ancak.
Dünyâda inanmam, hani görsem de gözümle.
İmânı olan kimse gebermez bu ölümle:
Ey dipdiri meyyit, 'İki el bir baş içindir.'
Davransana... Eller de senin, baş da senindir!
His yok, hareket yok, acı yok... Leş mi kesildin?
Hayret veriyorsun bana... Sen böyle
Gönül mü Kazanmak İstiyorsun ?
Azizim bil ki söz gümüşse daima sükut altındır;
Akıllı insandır ki, her gördüğünden ibret alandır
Arif kişi gerektiğinde konuşan, gerektiğinde susandır
Olur olmaz her yerde olur olmaz konuşan cahilandır
Eğer dost isen seversin dostunu hatası kusuru ile
Gül o zaman güldür yaprağı ve sert dikenleri ile
Herkes bir gün mutlaka sana varacak iyi kötü
Ey Dil Hele Âlemde Bir Âdem Yoğ İmiş Şiiri
Ey Dil Hele Âlemde Bir Âdem Yoğ İmiş
Nef'i
Kıt'aEy dil hele âlemde bir âdem yoğ imiş
Vâr ise de ehl-i dile mahrem yoğ imişGam çekme hakîkatde eğer ârif isen
Farz eyle ki el'ân yine âlem yoğ imiş
Nef'i