✒ Hatçe.. Yazgısı kara, gün görmemiş, kara sevdalara düşmüş, mahpus yatmış, ölmüş ölmüş dirilmiş.. Dağı taşı yurt bellemiş, yazgısını terk etmemiş peşinden sürüklenip ahh etmemiş.. Bitlere karmış, aç kalmış, yol gözlemiş ses etmemiş.. Gebe kalmış ana olmadan yanmış, yitmiş Hatçem..
Analığımdan mıdır nedir, avratların çilesi taş oldu oturdu böğrüme, lokma oldu takıldı kaldı kursağımda yitmedi... Hatçe'ye mi yanayım Iraz anaya mı diz döveyim? Dertlerini dert belledim, gözüm yaşı aktıkça silmedim. Döndüm Hürü ana oldum sövgüyü kelam eyledim. Döndüm Iraz anaya dert söyledim derman bekledim.
" Her tepeden bir gün doğar, " "Sabreyle kızım, sabreyle." dedi Iraz ana, pustum sükut eyledim...
✒ Mert.. Yiğit.. Karayağız.. Civan Memed.. İnce Memed.. İnce Memedimiz.. Yüreği yangılı, öksüz, fıkara.. Emme gözü kara, kanı deli, vicdanı Toroslar kadar böyük.. Köpeoğullarına aman vermeyen adil, cesur, yağız mı yağız.. Tepeden tırnağa yürek Memedim..
Gayri daha yazamam. " Yandım Anam " didim ya.. Hee..hakkat yandım. Ama her yanışta küllerimden doğdum. Umut hiç tükenmedi hiç bitmeyesiye her gönülde tekrar tekrar yeşerdi.
" Hangi günü gördük akşam olmamış." dimedi mi Memed ? Göynüne tohum ekip filizlendirmedi mi?
✒ "Aslanım," didim, " Şahinim.. Bre İnce Memedim..
" Eşkıya dünyaya," didim " hiç hükümdar olur mu ? " var git yoluna..
Uğurola...
Tüketim Toplumu, Nevrotik Kültür ve Dövüş Kulübü