“TEHLİKELİ OYUNLAR OYNAMAK İSTİYOR İNSAN”
Bütün dünyanın virüsle boğuştuğu günlerde, dünyayı ne hale getirdiğini hiç umursamadan virüsün kendi halinde içine kapandığı gibi, Hikmet 1 masasında oturmuş çok ciddi bir konu hakkında düşünmektedir. Karmaşık bir kitabı yeni bitirmiş, kitabın heyecanıyla bir şeyler yazmak istese de devamını getirebileceğinden emin değildir. Her ne kadar oyunlarla
152 syf.
10/10 puan verdi
·
Liked
Dostoyevskinin, sürgünde geçirdiği ağır ceza mahkumiyeti dönüşü yazdığı 2. kitabıdır Yeraltından Notlar. İlki Ölüler evinden Anılar. Ölüler Evi yani mahkumiyetini geçirdiği kalabalık koğuşun bulunduğu yapı; içindekiler sözde yaşayan ölüler, evin kendisi ise bir tabut. Yeraltından Notlar da ise kendisi ölümü bekleyen sözde canlı ..aslında “O” da
‘Yeniden iyi biri olmak mümkün’
Bu kitaba çoğu insanın yaptığı gibi kısaca bir inceleme yazacak olsaydım ‘Uçurtma Avcısı’n da geçen bu tek cümleyi yazardım.Hiç şüphesiz bir araya gelmiş beş kelime kitabın ana fikrini o kadar güzel ifade ediyor ki^^ Ne demek istediğimi kitabı okuduğunuzda eminim daha iyi anlayacaksınız..Çok nadir inceleme
Körsün, sağırsın, bir ölüsün sen artık, çığlıklarımı işitmiyorsun! Sana nasıl bir cennet bağışlayacağımı anlayamadın. Cennet
benim içimdeydi, onu senin önüne serecektim. Madem beni sevemeyecekmişsin, sevmesen de olurdu, bundan ne çıkardı ki? Her şey gönlünce, istediğin gibi kalırdı. Bana aklından geçenleri bir dostun olarak anlatırdın; gülerdik, sevinirdik,
birbirimize neşeyle bakardık... Böylece sonuna dek yaşayıp giderdik. Başkasını sevsen bile sesimi çıkarmazdım. Onunla gezip tozardınız, ben de sokağın öbür ucundan sizi seyrederdim. Ah, her şeye razıyım, gözlerini bir kerecik açsan yeter!
Bir an için, yalnızca bir an için!
Pencereden atlamadan önce önümde durup bana bağlı kalacağını söylediğin zaman ki gibi bir kerecik baksan bana, o zaman her şeyi görüp anlardın. Ahh kör yazgı, ahh anlımızın kara yazgısı. Biz insanlar yeryüzünde yapayalnızız işte en büyük felaket burada...
Güneşin evrene can verdiğini söylerler.Güneş gökyüzüne yükselsin de görün bakalım , o bir ölü değil mi? Her şey ölü her yerde ölüler var. İnsanlar yeryüzünde yalnız , çevrelerinde ölüm sessizliği; bizim dünyamız bu işte.
Dostoyevski'nin insanın iç dünyasını anlatan mükemmel kitaplarından biriydi.
16 yaşlarında zorluklar içerisinde olan kızın ve 40 lı yaşlardaki eski subayın evliliği. Her anlamda uyumsuz olmaları ve sonunda intiharla sonuçlanan bir yaşam ve bütün bu olanları sorgulayan ve pişman olan bir adam . Herkesin okumasını isteyeceğim eserlerden biri.
CAHİLİZ, DÜNYANIN RENGİNE KANIYORUZ.
Tolstoy, bu kısacık ama etkili romanını sanki önce ölmüş, sonra da tövbeestağfurullah, İvan İLYİÇ kimliğiyle dirilip yazmış gibi. Ölüm döşeğindeki hasta bir adamın acılarını ve o ölüm anını başka türlü yazıp hissettirmesinin başka bir açıklaması ''büyük yazar'' olmasından mı? Tamam, o da olabilir ama ilk söylediğim sanki daha mümkün :) Kitabı
Ahh dostoyevski ne güzelsin:) Toplumsal sınıf farklılıkları her yerde artı veya eksi rol oynar hayatta. Soylu birinin hapise( kürek mahkumu Rus edebiyatında sıkça geçen Sibirya da sürgün hapishaneleri) girip mujikler(köylü-halk) gibi oraya adapte olup, oranın insanı olması mujiklere göre daha zor olmalıdır ve çektiği ceza duygusal ve fiziksel olarak daha ağırdır. Bu kitabın ana fikri. Bunu şöyle anlaşılır kilabiliriz: Atom fiziği okuyup Bim de çalışmaya baslarsaniz koşulların sizi diğer lise mezunu çalışanına göre daha çok zorladığını görürsünüz. Ana fikri bu olan kitabin bence esas özelliği; insan ve toplum analistçisi olan dostoyevskinin hünerlerini sıradışı bir ortamda - kürek mahkumlarının arasında- sergiliyor olması. Kürek mahkumlugu nedir? Nasıl koşullar da yaşarlar? Hangi psikoloji de nasıl dayanirlar bu cezaya? Çeşit ve sınıfsal olarak degerlendirdigi mahkum ve onları orada tutan sistem çalışanlarının karakterleri ve hikayeleriyle muazzam bir belgesel bence bu kitap...
