Merhaba 1K okurları!
Yıla başlarken çok yoğun ve bitkin bir ruh halindeyim. Ruhumun ilacı kitaplarımı bazen okuyamama hastalığına yakalanıyorum. Ve beni bu hastalıktan yine kitaplar çıkarıyor. Şiir kitapları hastalığımın ilacı. Ben "şiirlenmek" istiyorum 2023 yılında. Şiirlere aşık olduğum günden acımın tek sığınağı yine şiirlerdir.
"Hasretinden prangalar eksittim" diyor ya Ahmet Arif, hasreti çeken bilir.
Bir bakışına muhtaç ruhum kipriklerinden asılı kalmış, ne demişti Ahmet Arif; "Kapatma gözlerini üşüyorum."
"Seni anlatabilsem, seni
Yokluğun cehennemin öbür adıdır," nasıl anlatacak ki yokluğuna sabrettiğini.
Sabrın taşını çatlatmış şairin, hasrete dizdiği dizelerde umutlar çiçek açmış.
Aşkta kaybeden, kazanan olmaz. Aşkta teslimiyyet vardır. Hani;
"Mağlup mu desem, mahçup mu?
İkisi de değil,"
Sessizliğin çığlıklarını atmış Ahmet Arif. Göğüs kafesine sığmayan haykırışlarını aktardığı dizelerinin karşısında mahpusane duvarları bile duramamış ya, "aşk engel tanımaz" kelimesine şiir basmış yazar. Vüslatı olmayan hasretin acısı dizelerden akar, kalemi kan damlatır.
Ne yazsam, ne kadar yazsam, yetmiyor, yetmeyecektir.
Son olarak;
"Ruhum
Mısra çekiyor, haberin olsun!" sözüyle bitiriyorum incelememi.
Keyifli okumalar.