Bu romanda anlatılanlar hayal ürünü değildir. Mekân hayal ürünü değildir, zaman hayal ürünü değildir ve o yeniyetme vatan evlatları hayal ürünü değildir. Bu hikâye sadece savaşın yıkıp geçtiği bir nesli anlatır.
Yusuf 29 Ekim 1933 Cumhuriyet 'in onuncu yılında İstanbul'da coşkulu kutlamalara kızı Benan ile katılır. İzcileri görünce bak kızım keşşaflar der. Benan o demek baba onlar izci değil mi? deyince ,Yusuf acı bir gülümsemeyle anlatmaya başlar.
Onlar; İstanbul Sultani okulunda henüz 17 yaşında olan gençler. Yusuf, Süreyya, Feyzi ve Hüsrev. Keşşaf olarak seçilir ve hocaları Ahmet Robenson ile sonbahar günü kampa giderler. Burada artık kendilerine izci denilmesi gerektiğinin bildirisi geldiğini öğrenirler. İzci yemini ederler.
Aşkla tanışan bu gençlerin , Beyoğlu Kız Mektebi 'nden Güzide, Refika,Mehpare isimli kız arkadaşları olur. Eğlenceli okul yıllarından cehheye uzanan yol.
Savaş Çanakkale 'ye kadar gelmiştir ve düşman topraklarımıza girmek istiyor. Gençler gönüllü cehheye yazılır. Aileleri karşı çıkar ama elden ne gelir. Söz konusu vatandır. Mektupla veda etmiştir Süreyya ve Yusuf. Vatan ve ettikleri yemin önemlidir artık onlar için. Güzide ve Refika peşlerinden hastabakıcı olarak cepheye gitmenin bir yolunu bulurlar. Ama o kara gece de ölüm her yerdedir.
Şehit olan 3 arkadaşı anarlarken gözyaşları sel olur ve okul müdürü bir daha yoklama almaz.
Yazarın okuduğum ilk kitabı, sade ve akıcı bir dille yazılmış. Diğer #incirkuşları
ve #meyra kitaplarını da en kısa zamanda okumak isterim.
