Kişisel kitap okuma defterimden: Bu hikayede Rowling'e John Tiffany ve Jack Thorne yardımcı olmuş. Zaten bir roman değil, İngiltere'de oynanan tiyatro oyununun metni. Ama oyun metni de olsa, sekizinci hikaye neticede, ve on dokuz yıl sonra... Ölüm yadigarlarının en sonundan başlıyor hikaye, Albus Severus'un okula başlamasından, ve bahsi geçen lanetli (!) çocuk da o zaten. Harry Albus'a çok çok iyi babalık yapıyor diyemeyiz, daha çok ona ulaşmakta zorlanıyor gibi. Öte yandan bu genç adam ona verilmiş isimlerin büyüklüğü altında eziliyor. Sonra boyundan büyük işlere kalkışıyor, dahası Harry'nin yara izi 19 yıl sonra yeniden ağrımaya başlıyor ve çok acayip olaylar oluyor. Cumartesi günü oturdum ve resmen nefes bile alamadım kitabın sonuna kadar. Önceki hikayelere yapılan atıflarda eski bir dostu görmüş gibi duygulandım, bir sonraki sayfada neler olacağı konusunda deli gibi heyecanlandım. Bir tiyatro metni olduğu için önceki hikayeler gibi ayrıntılar yoktu ama kişileri, mekanları ve olayları gözümde canlandırmak çok kolaydı. İlk defa bir oyun metni okudum ve çok akıcı, heyecan vericiydi. Tabi bunda oyunun bir Harry Potter hikayesi olmasının payı da yadsınamaz. Harry ve dostlarının büyük hallerini ve gelecekteki yaşantılarını görmek çok güzeldi. Kitapta biraz kelebek etkisi gibi olaylara girip alternatif geleceklere de dokunması ayrıca güzeldi. Şimdi yazarken bile biraz duygu dolu oldum, tüylerim ürperdi.
O halde:
+After all this time?
-Always...
