Bu ilkenin değişim değerinin gerçek temelini oluşturduğundan emin olmak için, şöyle düşünelim; mamul çorabın diğer eşyayla değişilmek üzere piyasaya gelinceye kadar, ham pamuk halinden itibaren geçirdiği türlü evrelerin her birinde, emeğin azaltılması yönünde bir ilerleme yaşandığını varsayalım ve bu durumda neler olacağını gözlemleyelim. Ham pamuğu yetiştirmek için daha az adam gerekse; pamuğu taşıyan geminin kullanılmasında daha az denizci, yapımında daha az tersane işçisi yer alabilse; binaların inşasında, makinelerin yapımında daha az kol gücü gerekse ya da yapıldıktan sonra bu donanımlar daha verimli çalıştırılabilse, kaçınılmaz olarak çorabın değeri düşecek ve böylece çorap, diğer eşyadan daha az miktara hükmeder hale gelecektir. Değeri düşecektir, çünkü üretilmesi için daha az emek gerekmiş olacak, bu yüzden de çoraba harcanan emeğin azaltılmasından önceki duruma kıyasla daha az miktarda eşyayla değiştirilebilecektir.
Emeğin daha tutumlu harcanması da malın göreli değerini mutlaka düşürecektir; böyle bir tasarrufun, malı üretmek için gereken emekten mi, yoksa üretime katılan sermaye bileşenlerinin üretilmesi için gereken emekten mi yapıldığı önemli değildir. İster boyacı, iplik eğirici, dokumacı gibi çorap imalatında doğrudan yer alan kimselerin emeğinde; ister denizci, hamal, mühendis ya da demirci gibi bu imalatla ilgisi dolaylı olan kimselerin emeğinde azalma olsun, her koşulda, çorabın fiyatı düşecektir. İlk durumda, emek tasarrufu yalnızca çoraba etki edecektir, çünkü tasarruf edilen emek yalnızca çorap üretiminde yer almaktadır; öbür durumda ise emek tasarrufu çorabı yalnızca kısmen etkileyecek ve tasarrufun kalan bölümü, başka bazı mallara, aynı binanın, makinenin ya da hamalın, üretimlerine katıldığı başka mallara dağılacaktır.