Yalanmışsın dünya, hiçbir şey senin değilmiş! Yine de uğraşıp duruyoruz iyi bir işim olsun,fincanım beğendiğim model olsun diye.Ne evin senin,ne araban.Sadece geçici olarak senin kullanımına sunulmuş. Ana-baba yadigarı denilenin bile içini boşalttı çiğ süt emmiş Şeref yoksunlari.gordugun her yüzü insan sanma demişler,o devir işte bu.
Gelip geçiyorsun bu dünyadan;bir kelebeğin bir çiçeğe konup tekrar uçması kadar mı kalıyoruz bu diyarda nedir?ya da değip geçtiği kadar mı durup geçiyoruz şehirlerden.zaman neydi?neden acimasizdi?ya da biz mi anlamadık kuantumla kelebeğin hikayesini.ah genç, hiç dünya boş deyip de savrulmaya kalkma!anlamışsın işte boş ama savrulma sen yine de öyle de boş böyle de.Ahsen Özcan
"İmanın tadını aramak boynumuzun borcu.. Kokusunu almak, duygusunu duyumsamak,.. İmanımızı sadece dilimizle değil, bütün varlığımızka tasdik etmenin kapıları açılmalı önümüzde. İmanımız görünür hale gelmeli varlığımızda. Hal ve hareketimizde, sözümüz ve lisanımızda, edep ve ahlakımızda görünmeli imanımız. Doğru, güvenilir, müşfik, yardımsever, fedakar, bilgili, cömert olmanın tadı... Huşu içinde secdelerin, minnet içinde iftarların, gönülden niyazların, samimi gözyaşlarının tadı, kalpteki huzurun ve sürurun tadı... Kul olmanın, insan olmanın, ahsen-i takvim olmanın tadı... O tadı almalı bizden insanlar... Çünkü o tad imanın tadı... Allah o tatla tatlanmayı nasip etsin hepimize."
... annenizin yüzünde beliren o çiçekli bahçeyi özlersiniz...
