Elini uzatsa dokunacak kadar yakınımızda olanların bile dinleme gereksinimi duymadığı ahvalimiz(..)
Sayfa 20Kitabı okuyor
Kim olduğunu hatırlayamadığı için kendisi, nereden geldiğini unutamadığı için bir başkası olamayan adamın dilemmâsı bizimki. Çok örselenmiş, çok hırpalanmış, asırlar boyu yediği dayaklardan üstü başı kan revan, yüzü gözü mor içinde; aynaya baktığı vakit kendisini değil kendisine dayak atanların bıraktığı izleri seyreden bir adamın acısı. Hadisâtı başkasının kelimeleriyle yorumlamaktan kalbini, başkasının aklıyla düşünmekten kelimelerini, kelimeleriyle konuşmaktan kendini yitiren bir adamın trajedisi. Ahvâlimiz budur, biz buyuz.
Ahvalimiz
Mecnûn’un babası oğlunun iyileşmesi için son çare olarak Mecnûn’u Kabe’yi ziyarete götürür. Fakat Mecnûn, babasının beklentisinin aksine, aşktan kurtulmak yerine aşk mertebesini artırması için Allah’a yakarır.
Sayfa 120Kitabı okudu
Fâ'ilâtün Fâ'ilâtün Fâ'ilâtün Fâ'ilün
"Anlamaz ahvâlimiz her sûfi-meşreb müdde'î
Bâde-nûş-ı bezm-i irfân olmayan bilmez beni"
Hâmî-i Mar'aşî
Ahvalimiz, imtihanlarımız, düşmanlarımız, dert sandıklarımız evet gözümüzde çok büyüyor olabilir, lakin yapacağımız tek şey Allah'a "teslim olmak"!
Anısına Saygiyla
VEYSEL DOST
Dost Veysel' im sen bu handan geçeli,
Sorma ahvalimiz ne yaman oldu.
Ne çiğdemim ala ne de sümbülüm,
Al kızıl laleler lale zar oldu.
Sen gittin de sözün kaldı dünyada,
Sözün dinlemezler yolundan oldu.
Dertli sazın ağlar bugün divanda,
Mızrap öksüz, teller ahu zar oldu.
kul abdal
Kayseri, 21 Mart 2019
Sayfa 65Kitabı okudu
Alan sensin veren sensin kılan sen
Ne verdinse odur dahi nemiz var
Hakîkat üzere anlayıp bilen sen
Ne verdinse odur dahî nemiz var
Tutan el u ayak senden gelüpdür
Gören göz u kulak senden gelüpdür
Efendi dil dudak senden gelüpdür
Ne verdinse odur dahî nemiz var
Hudâyâ biz bu zâtı kanda bulduk
Neye ef'âl sıfâtı kanda bulduk
Fenâyı yâ sebâtı kanda bulduk
Ne verdinse odur dahî nemiz var
Bizim ahvâlimiz ey Hayy-u Kayyûm
Cenâb-ı Pâkine hep cümle mâlûm
Buyurdun oldu illa kaldı mâdûm
Ne verdinse odur dahî nemiz var
Hüdâyî'yi sen eriştir murâda
Senindir çünkü hükm arz u semâda
Efendi dahli yok ğayrın arada
Ne verdinse odur dahî nemiz var
Aziz Mahmud Hüdayi
Bir süredir budur hâl-i ahvâlimiz
...kimseyi eski şiddetimde sevemiyorum. Havada asılı kalmışım sanki, mekânım yok. Hiçbir şeyim yok, bomboşum, duygularım da yok, sanki hiç var olmamışım. Dersleri verip çıkıyor, bir şey de hatırlamıyorum. Evden çıkmamışım sanki, oraya gitmemişim... Sonunda kesin kararımı verdim. Ben yoktum ihtimalle, var olduğumu sananlar var. Kafalarında beni onlar var ediyor. Hayal olabilir miyim ben?
Sayfa 147Kitabı okudu
Ahvâlimiz ne acı...
... Müslüman'ı Müslüman ile kırmak, uyumakta olan diğer İslam toplumlarını rahatsız etmeyecektir...
Sayfa 222 - Timaş YayınlarıKitabı okudu
Sayılmayız parmağ ile
Tükenmeyiz kırmağ ile
Taşramızdan sormağ ile
Kimse bilmez ahvalimiz
Muhyiddin İbn Arabi
