Kendi yaşantımı düşündüm; bulunduğum çevreleri, iş yerlerini, tanıdığım insanları... Boş verebilseydim ,hiçbir şeye aldırmasaydım ,üzülecek yerlerde gülseydim... Ama yapamadım ,anlamıştım yaşamın maskeli bir balo olduğunu.
İnsanların her gün, her an değişik maskeler taktıklarını... Ben de kendime çeşitli maskeler hazırlamalıymışım! Boy boy, renk renk... Yerine göre kullanmalıymışım ,duruma göre... Güleç, kızgın ,asık ,suratlı ,üzgün ,perişan ,mutlu... Hepsinin yeri geldi ama yapamadım .Hep kendi yüzünü taşıdım."Binbir surat"denilen insanlar arasında markesiz biri yaşayabilir miydi? Dayanabilir miydi?
Okur Takip Önerileri
Terapi
İnsan, ihtiyaç duyulmaya ihtiyaç duyar. Bu insanoğlunun en temel ihtiyaçlarından birisidir. Kişi, kendisine önem verilmediğini biliyorsa ölmeye başlar. Kişi en azından birisi için önemli olduğunu hissetmezse onun tüm yaşamı önemsiz hale gelir. Bu nedenle sevgi, var olan en büyük terapidir ve dünyanın terapiye ihtiyacı vardır. Çünkü dünya sevgiyi özlüyor uzun zamandır. Gerçekten de sevgi dolu bir dünyada terapiye hiç ihtiyaç kalmayacaktır.