İki kişi bir. İki kütüphane ayrı evlerde. Düşünsene evlenince kütüphanelerimizde bir olacak. İki katına çıkacak kitaplarımız. Ortak olan kitapları ayırırız. Başkasına veririz yada satarız. Tabeee. Onun kütüphanesinde olan kitapları almayayım zaten benim olacaklar o zaman okurum… Hayat bu ağzına çarpacak ya hemde öyle böyle değil. Neydi yani hayallerin gerçek mi olacaktı. Pehh. Mutlu olacaksın heee. Yaş olacak 70 sen onun ayaklarını ufalayacaksın, ben seni seçtiğime hiç pişman olmadım bal yanaklım diyeceksin ve soracaksın sen? Olmaz. Olmaz. Kurduğun her hayal kursağında kalır bu hayatta. Kırılacaksın. Kırıldıkça sessizleşeceksin. Ama yinede olsaydı diyeceksin. Ne güzel yaşlanacak şimdi. Ne güzel yaş alacak. Çünkü güzelliğini bulaştıracak her yere. Dokunduğu yer çiçek olacak yine. Olsun mutlu olsun… Fazla söze gerek yok bugün bitirdim bu kitabı. Olsun fazla olsun. Başkasına veririz yada satarız. Hayal olmazsa nasıl yaşarız?
Bugün içimde bir şeylerle vedalaştım. Geriye huzursuzluktan başka bir şey kalmadı. Kendi çiçeğime toprak olamadım. Kafamda sürekli bir “Niye?” sorusu. Yapamadım. Bir şey anladım. Bu kainatta en sevdiğiniz kişiyi bir anda olsa asla yalnız bırakmayın. Ben artık mutluluğumu kaybettim. Herkesin mutlu olabileceği bu hayatta acı çekiyorum.