Bu sabah güneşe düşman kesildi hatıralar
Perdelerimi çekip aklımın en girilmez yerlerine burnumu sokuverdim
İyice bir kurcaladım, peki niye?
Ses nasıl unutulur hiç öğrenmiyim diye.
Kendimle baş başa kalmalıydım daha güçlü olabilmek için.
Kimine göre yerin dibine girmekten de hayli
Kanımın da pıhtılaşmadığı gibi, hatıralarımda yeri olan her insan
Yazmak rahatlatır diye kim demişse yalan söylemiş. Yazmak büyütür her şeyi. Daha çok yerleştirir içine yaşadıklarını, sana ait yapar, ne kaçabilir, ne inkar edebilirsin artık.
şanslısınız, çok hemde
bazılarınız, o bazılarınızdan olmayı hak etmiştim,
varoluşumun kenarından izliyorum
perdeyi usulca sıyırmış sinirden parmaklarımı ısırıyorum
yüzün hep gülsün, hain!