Akıl vahiy olmadan, vahyin terbiyesinden geçmeden tek başına şaşkın ördek misali oradan oraya sürükler insanı. Akıl da yapısı itibariyle terbiyeye muhtaçtır. Aklıyla her şeyi halledeceğine inanan insan akılcılık hastalığına yakalanmış demektir. Vahiy öncelikle bize aklın, ilahi kudretin bir armağanı olduğu gerçeğini dile getirir ve ona bir sınır koyar. Bu sınır kula haddini bilmeyi öğretir. Sınırlarının farkında olan akıl taşkınlık yapmaz.