Otobiyografi, efsane ve hikayeler.
Zitkala-Sa 1876 yılında Dakota’da doğmuş, 8 yaşına geldiğinde Protestan misyonerler tarafından fakir çocukların öğrenim gördüğü misyoner okullarına gönderilmiştir. Kitapta bu okulda zorla saçlarının kesilmesi, giydiği kıyafetlere ayakkabılara alışamaması, Kızılderili yaşayışında normal gelen şeylerin okulda yasak olması gibi bir çok nedenden
Herkese merhaba!
Colin, Chloé, Alise, Chick. Caz ve aşk.
Vian'ın sadelikten gelen çok çarpıcı bir anlatım dili var. Kullandığı metaforlar* çok incelikle düşünülmüş, hesaplanmış ve kurgu içerisine zekice yerleştirilmiş. Hiçbir yeri göze batmıyor, akış içerisinde kendinizi bırakıp sürükleniyorsunuz. Bir yerden sonra her şey mümkün geliyor.
"Çağdaş aşk romanlarının en çarpıcısı" olarak nitelendirilmesine rağmen bu sadece bir aşk romanı değil. Olamaz. Bu bir edebi şölen. Vian'ın müziğe olan aşkı ile harmanlanmış soluksuz bir gösteri.
Okuduktan sonra sizinle yaşamaya devam edecek sinematografik öğeleri ile Vian kötüyü/ kötülüğü/ istenmeyeni güzellikle örterek hayatınıza sızmayı başarıyor. Ve siz o atmosferde çiçek kokularıyla süzülmeye devam ediyorsunuz.
Kitap sever herkese önerimdir. Yıllar sonra yeniden dönüp okunacak kitaplardan biri.
Elif Ertan'ın akıcı çevirisiyle.
Kitaplarla kalın!
*SPOILER ALERT*
Kitabı okuyanları şöyle alalım.
*Herhalde kanseri anlatmak için daha net bir metafor düşünülemezdi. Nilüfer nasıl aklına geldi sayın Vian! Nasıl?! Bu nasıl mümkün olabilir? Peki ya o hastalıkla birlikte gittikçe daralan oda? Merdivenler? Gittikçe çürüyen hayat? Aman Allah'ım! Aklıma geldikçe önünde saygıyla eğiliyorum. Söylenecek çok şey var ama kelimeler yetmez. Siz siz olun okuyun efendim.
Kitabı her ne kadar yeni okumuş olsam da, kim olduğunu nasıl birisi olduğunu biliyordum. Birkaç ay önce Tevfik Fikre Müzesine giderken Aşiyan Mezarlığına da uğradım. Orhan Veli ve Attila İlhan’a, çıkarken birden aklıma Sakallı Celâl’in de orada olduğu geldi. Yönetim binasındaki görevliye selam verip sordum, hem şaşırdı hem birden ayağa fırlayarak ben götürürüm sizi dedi, gerek yok tarif edin desem bile önüme düştü, “Onu ziyarete çok nadir gelirler ama gelen kişiler önemli, farklı insanlardır.” dedi. Okuyan ve merak eden herkesin onunla tanışmasını tavsiye ederim.
Mark Twain'in yaklaşık yirmi beş yılda yazdığı bir kitap, "İnsan nedir?".
Bu çok tartışılan kitabı çok sevdim diyemeyeceğim. Katıldığım yerleri olduğu kadar, katılmadığım yerleri de çok oldu.
İnsanı hayvandan hiçbir farkı olmayan, bir makine gibi görür Twain. Yaptığı her işte değişmez dürtüsü kendi hazzıdır. Diğer insanların iyiliğini düşünürken ya da onlar için bir fedakarlık yaptığında bile ilk gözettiği kendi iç ferahlığını güvence altına alma zorunluluğudur. "İnsan beyni öyle yapılandırılmıştır ki, ne olursa olsun hiçbir şey oluşturamaz. Ancak dışardan elde edilmiş malzemeyi kullanır. Sadece bir makinedir ve otomatik olarak çalışır, irade gücüyle değil."
İki kişinin diyaloğu şeklinde ilerleyen kitap, sert bir şekilde anlatıyor hissi veriyor. Okuduğum ilk anda cümlelere tepki versem de sonuçta mantıkla düşününce bazıları "aslında doğru söylüyor"a bağlandı.
Anlatmayı istediğim çok konu var ama burada mümkün değil. Kitabı okumuş birisiyle, kitaptaki fikirleri tartışmak isterdim. Bir kaç noktaya değineyim yine de.
İnsanın kendi kendine hiçbir şey ortaya koyamayacağı fikrini ele alalım. Mesela bir adada yapayalnız bir çocuğun büyüdüğünü düşünelim. (Aklıma ilk gelen Hay bin Yakzan oldu) Bu çocuk etrafında bir etken olmadığında bir bitki gibi mi yaşayacak?
Sözgelimi telgrafın temelini atan Claude Chappe bu fikri birinden esinlenerek mi gerçekleştirdi?
Sorular çok, belki ilerleyen bir zamanda tekrar okumalı.
Hiçlik varlığın alternatif bir tasarım modelidir.
Bu kitapla tamamen bir tesadüf üzerine göz göze geldik. Kitaplıklar arasında dolaşırken kulaklarımda en sevdiğim arkadaşımın sohbeti eşlik ediyordu bana -söylemek gerekirse onunla tanışmamız da bir tesadüfler silsilesi- Tasarım ve felsefe ilgilenmekten büyük haz aldığım iki farklı alanken kitabın kapağında ikisini yan yana görmek beni çok
Kitabı tam okumam gereken bir dönemde, kitaptaki karakterlerden birinin ruh haline yakın bir modda okumuş bir çok yerin altını çizip aklıma gelen şiirleri veya sözleri not almıştım. Bana çok iyi gelmişti. Ben okurken elimde görüp merak eden bir arkadaşıma ödünç vermiştim. Bir daha geri gelmedi o kitap bana. Arkadaşım okumamakla yetinmeyip bir de kaybetti sanırım. Canım kitap umarım kıymetini bilecek kişilerin eline geçmişsindir.
