Bir saat sonra, hala uyuyamamıştım. Akrabalarım homurdanır, iç geçirir, horlarken, ben bir sağa bir sola dönüp duruyordum. Doğruldum. Camdan içeriye üçgen biçiminde bir ayışığı huzmesi sızıyordu. "Hasan'ın tecavüze uğramasını seyrettim," dedim. Baba uykusunda kıpırdandı. Kaka Hümayun homurdandı. Bir parçam, birinin uyanmasını, duymasını istiyordu, böylece ömrümün sonuna kadar bu yalanla yaşamak zorunda kalmayacaktım. Ama kimse uyanmadı; bunu izleyen sessizlikte, yeni lanetimin ne olduğunu anladım: Bu suç yanıma kalacaktı.
“Özür dilerim. Size bir şey sorabilir miyim? Hayat neden bu kadar zalim? İnsanlar! İnsanlar neden bu kadar zalim? Yaşamak neden bu kadar zor ve neden bu kadar güzel? Ve vazgeçilmez? Peki, insanların birbirini anlamamak için bu büyük çabası neden? Karım! Karım bana çok kızıyor. Ona istediği gibi bir hayat sunamadığım için. İstediği gibi bir adam
Reklam
Akrabalarım konuşmaya başlamıştır..
Öyle şeyler söylüyor ki, Tanrı sabır veriyor da dayanabiliyorum.
MEĞER TÜRKLERE ÖZGÜ DEĞİLMİŞ
Sıkıcı bulduğum yegane insan cinsi, akrabalarım.
Summer: Harika iş çıkaracak. Onu seveceksin. Cade: Hayır. Sevmeyeceğim. Ona tahammül edeceğim. Summer: Aynı şey! Sadece nazik ol. Cade: Ben nazik biriyim. Summer: Hayır, sen bir tür pisliksin. Cade: Bana böyle şeyler söyleyen senin gibi akrabalarım varken, nedenini düşünemiyorum. Summer: Ama merak etme. Bu senin cazibenin bir parçası. Cade: Ben cazibeli bir pislik miyim? Summer: Aynen!
Sayfa 43 - Summer & CadeKitabı okudu
Reklam
1.000 öğeden 1 ile 10 arasındakiler gösteriliyor.