Sarıp sarmaladı dört yanımı çekiştiren insanlar
Yüzün güneşten önce vuruyor suratıma
Artık daha çok,,
Sesin kulaklarımdan çıkmak üzere tam şuan
Bir yel eserse kokun değer belki burnuma
Hayal ettiğimiz o kumsaldan
Unutmak,,
Elle tutulur bir şey yok.
Fazla bir şey değil,
"İyiyim" kelimesinin ardında gizlenen bunca sözcük gibi.
Üstüme bir hayat oturdu sanırım,
Belki de yaşlı olduğundan izin verdim oldukça
İyi olabilecek miyim?
Ama toplum benim varlığımdan rahatsızsa bile mi?
Ziyan olmak istemiyorum lütfen,
Gücün tadını aldıkça yalnızlığı sevmeyi özledim
Ama bunca gücün aidiyeti beni bir çocuk olmaya evirecek diye düşünmedim günün birinde.
Hatalar,,
Babamdan bana kalanlar
Kendi aklımın otoritesini bana verecek misin Tanrım?
Ortasına attığın hazımsızlık beni yalnızca kötüye yoracaksa bana başka bir seçenek de vermen gerekmez mi?
Bu hiç adil değil.
Yazmaktan bile iğrenmeye başladım.
Sahip olduğum tek şeyken,,