" O eski cemiyet ne çok ahlaklı ve ahlaksız ; o ülke ne cehennem ne de cennet-i ala idi. Onlar bizim dedelerimiz ve özgün bir medeniyet ve yaşayışın bireyleriydi, o ülke ise renkli bir imparatorluktu. "
Sayfa 230 - Timaş Yayınları, 2. Baskı, Haziran 2011, İstanbulKitabı okudu
DOSYA:YOL-CU-LUK (Eklemeleriniz kabul edilir:)
"Kimse ve hiçbir şey, yerinde durmuyordu. Sanki hayat,insan yürümeye başladıktan sonra, durmadan yürümekti."
Portreler - Hikayeler II ,
Sezai Karakoç
"...hayatın tokatları, uzvi ızdıraplar ve ruhi darbeler,nihayet ölüm köprüsünün
O eski cemiyet ne çok ahlaklı ne ahlaksız ; o ülke ne cehennem ne de cennet-i ala idi. Onlar bizim dedelerimiz ve özgün bir medeniyet ve yaşayışın bireyleriydi,o ülke ise renkli bir imparatorluktu.
Sayfa 254Kitabı okudu
Âla portreler
“Sabıra ihtiyaç var anlamak için, zamana ihtiyaç var yaşamak için..
Yaşayıp gidiyoruz bir tane hayatta,
Kendim söylemiyorum bunu bir edebiyatçı arkadaşımdan ödünç alıyorum:
“Bir hırkadır giydiğimiz, başkalarının çıkardığı”
Bizden önce hayatlar vardı bizden sonrada hayatlar olacak
Biz arada bir yerde bir hayat yaşıyoruz.
Sabıra ihtiyaç var anlamak için, zamana ihtiyaç var..
Ama en çokta şunu bilmeye ihtiyaç var;
Bir semt adı değildir usta varamazsınız,
Belki ulaşılacak bir mertebedir, ulaşamazsınız..
Onu anladığınızda belki ustalaşmaya başlarsınız.
İşini en iyi yapan insan demek usta,
Ama ayni zamanda çırağı olmayana usta denir mi? Ustası olmayana çırak denir mi?
Hayatın ta kendisi gibi, gece ve gündüz gibi
Biri varsa diğeri de var, biri yoksa diğerinin adı bile yok.
Usta deyince an çok çırağı hissediyorum, çırak deyince de bir usta arıyorum.
Zamana bakıyorum, kolumdaki saatle, duvardakiyle, masadakiyle
Ya da dönen mevsimlerle, geçen haftalarla, aylarla, yıllarla, doğum günleriyle
Diyorlar ki; Büyüyorsun, yaşlanıyorsun
Yaşlanmak demek aslında, yaş almak biraz daha içini doldurmaktır, biraz daha emmek demek
Usta, işini en iyi yapan insan demek,
O zaman sen de her ne yapıyorsan,
Yaşıyorsan iyi yaşa, yemek yiyorsan eğer çok güzel yemeye çalış..
Hayat geçiyor ve bize ait bir tane var
Kendi hayatımızın ustası olmak amacımız,
En büyük ihtiyacımız, sadakat..”
O eski cemiyet ne çok ahlaklı ne ahlaksız; o ülke ne cehennem ne de cennet-i âlâ idi. Onlar bizim dedelerimiz ve özgün bir medeniyet ve yaşayışın bireyleridir, o ülke ise renkli bir imparatorluktu.
Sayfa 254 - Kronik KitapKitabı okudu