Anlamasam da dinlerdim seni. Bir 'hukukumuz' vardı hiç olmazsa. Ölümcül düşüncelerini hafifletirdi bir insanın varlığı belki. Belki de anlatmaya çalıştın birilerine. Kim bilir? Anlatamadın; belki o insanın yüzüne bakar bakmaz anlatmanın yararsızlığını gördün.
Gecələr qanımı qaraldır yenə
Qanım it qanıdır, damar həminki
Gedənlər çətin ki, geriyə dönə
Gələn başqasıdır, yollar həminki
Gecələr qanımı qaraldır yenə
Yığıb çamadana xatirələri
Aparıb atasan mavi Xəzərə
Ağır ağır ölür yolculuğa çıkmayanlar,
okumayanlar, müzik dinlemeyenler,
gönlünde incelik barındırmayanlar.
Ağır ağır ölür özsaygılarını ağır ağır yok edenler,
kendilerine yardım edilmesine izin vermeyenler,
ne kadar şanssız oldukları ve sürekli yağan yağmur hakkında bütün hayatlarınca yakınanlar,
daha bir işe koyulmadan o işten el çekenler,
bilmedikleri şeyler hakkında soru sormayanlar,
bildikleri şeyler hakkındaki soruları yanıtlamayanlar.
Deneyelim ve kaçınalım küçük dozdaki ölümlerden,
anımsayalım her zaman: yaşıyor olmak yalnızca nefes alıp vermekten çok daha büyük bir çabayı gerektirir.
Yalnızca ateşli bir sabır ulaştırır bizi muhteşem bir mutluluğun kapısına.
Pablo Neruda
Mikayıl Müşfiq :
Mən Dilbəri sordum gəlib-gedəndən;
Dedilər barışmaz, küsmüşdür səndən.
Mən iltifat etdim, o qaçdı məndən,
Qaçqın ədasına qurban olduğum.
Dilbər Axundzadə :
Dilbərəm, ilk eşqim günəşdir sönməz,
Ömrümün baharı geriyə dönməz.
Min yol yalvarıram şəklində dinməz
Özünə, şəklinə qurban olduğum
------------------------------------------------------------
Nə gecəm bilinir nə də gündüzüm,
Nə dizlərdə taqət, nə qəlbdə dözüm.
Getdiyi yollarda qalıbdır gözüm,
Gəldiyi yollara qurban olduğum.....
Və adam anlayar lənətləndiyini...
Hər gecə dinlədiyi o səsə,
Zilləndiyi gözlərə,
Təbəssümdə kədərə, kədərdə təbəssümə,
Kəpənək qədər ömür sürməyən xatirəyə
Və adam anlayar lənətləndiyini...
Nə şəhvətli arzuya, nə gizlənən hislərə,
Nə toxunduğu telə, nə isitdiyi ələ,
Nə o çiçək ətrinə, nə o gülün ətrinə
Bircə o qadındır ki...
Anlayar adam..
Qırdığı qəlbidi mi ?!
Etdiyi səhv idi mi ?!
Gecələr öz-özünü
Danlayar adam...
Çiçekler hep bekler gibidir,
Oysa hiç beklemezler;
Biri arılandırır, biri kuşlandırır.
Biri rüzgârlandırır gönülleri,
Biri kızdırır soğumuş külleri..
Biri de kendini kucaklandırır.
Biri tek başına yürür yazgısında,
Biri sepetlerde demet demet
Ününü kaldırımlandırır.
Biri vazolandırır kendini salonlarda,
Biri kurur bir kitabın içinde,
Biri de kafes arkasında saksılandırır.
Çiçekler bir şölen yaşamda,
Renklerin en büyük orkestrası..
Dursuz-duraksız çalar her insanda
Sevinci, aldanıyı, ölümü ve yası.