RadioApple
Alastor gözlerini açtığında, etrafı oyuncak ördeklerle dolu bir odada olduğunu fark etmişti ve nerede olduğunu hemen anlamıştı. Yüzündeki gülüş karanlık bir hal alırken yerde uzanmakta olan çıplak bedeni fark etmişti. Bir köşede kirli kıyafetleri dururken o orada üzerini bile değistirmeden uyuya kalmıştı ya da belki de hatırlamadığı bir şekilde
RadioApple
Yek... cehenneme kaos getiren yaratığın öldürülmesiyle huzur bulan iblisler'in aksine Lucifer saklandığı köşesinden çıkmayı hala reddediyordu. Arada çıktığı olsa bile tüm gözlerden saklanabileceği düşüncesiyle kendisini bir kadın kılığına sokar ve iblislerin arasında dolaşırdı. Tabi sıradan bir iblisseniz onun kim olduğunu tanımazdınız belki
Menfur dilli biçare! diye çıkıştı Alastor. Seni benimle böyle gayri ciddi bir şekilde konuşmaktan men ederim! Ben senin lordun ve efendinim! Benim bir--
Sayfa 112Kitabı okuyor
“Ölürken korkunun... artık bir... anlamı kalmıyor.” “Ölmüyorsun kaybolmuş!” dedi üzerine basa basa.
“Bana... şöyle seslenme!”
“Nasıl sesleneceğimi ben seçerim kaybolmuş melek,” dedi itiraz etmeme izin vermeyen bir tonda. “Sen nesin? Söylesene!” dedim birden ama gözlerimi inatla ona çevirmedim. Gözlerinin kızılı beni kavuracakmış gibi geliyordu. Sessiz geçen birkaç saniye, muhakeme yaptığının kanıtıydı. Sonunda konuştuğunda, “Zaten unutacaksın,” dedi. “Bilmenin önemi yok.”
“Unutmak mı?”
“Bana bak!” diye emretti. “Bu iş fazla uzadı.”
“Sana bakmak... cehenneme bakmak... gibi,” diye mırıldandım. Yine kollarıma pençelerini geçirdi ve az önceki tezimi yerle bir etti. Acıyı hissediyordum. Aslında onun bana yaptığı her şeyi hissediyordum.
“Bana bak!”
Neden ona bakmamı istediğini bilmiyordum. Belki de korkum onu eğlendiriyordu. Yine de ona itaat etmedi gözlerim. “Sana bakmamı istiyorsan... ne olduğunu... söyle!”
“Gerçekten bilmek istiyor musun?”
“E-evet.” Sesimdeki tereddüdü yok sayıp tekrarladım. “Evet.”
“Alastor! Lucifer'ın en güvendiği askeriyim.” Duraksayıp, “Askeriydim,” diye düzeltti. “Ta ki o itaat edilmeye layık olmayana kadar.”
Sayfa 40Kitabı okudu
elfler yaşlandıkça derileri kalınlaşıp sertleşir; saçlarıysa koyulaşıp orman yeşiline dönerdi. bir sonraki yaşama geçme zamanları geldiğinde de kendilerine açık bir alan bulup insanların ağaç dedikleri şeylere dönüşürlerdi.
insanların işine yarayacak bir şeye dönüşmek için ölmek fikri Alastor'ın midesini bulandırıyordu.
Sayfa 233Kitabı okudu
"Kaybedeceğini bile bile bu savaşa girecek misin Alastor? Gerçekten yapacak mısın bunu? Beni kurtarmak ha!" Öfkenin ruhuma tekrar yansımasıyla güldüm. "Benim seni kurtarmaya çalıştığım gibi mi?"
"Kurtardın!" dedi aynı yumuşak sesle. Onun bu ses tonuna Katlanamıyordum. Bu beni daha da öfkelendiriyordu.
"Hayır!" dedim sesimi yükselterek. "Kurtarmaya çalışırken öldüm. Yetmedi babama yaptıkları gördüm ve tekrar öldüm. Mara öldü Alastor! Onu sen öldürdün! Şimdi bana beni kurtarmak istediğini söyleme sakın! Beni şeytanlaştıran, geri getiren senken üstelik..."
Sayfa 178Kitabı okudu
