Doğru
Gerçeğin bize bir cümleyle, kim bilir kaç kez kendi kendimize tekrarladığımız cümlelere benzer bir cümleyle değil, yeni işaretlerle ifşa edilmesini isteriz. Düşünme alışkanlığı bazen gerçeği algılamamızı engeller, bizi gerçeğe bağışık kılar, gerçeği de bir düşünce zannetmemize yol açar.
Sayfa 171Kitabı okuyor
Tıpkı bazı mutluluklar gibi bazı felaketler de fazlasıyla gecikirler ve bir süre önce gelseler içimizde ulaşacakları boyuta ulaşamazlar.
Sayfa 171Kitabı okuyor
Artık var olmayan bir aşkın acısını çekiyordum. Bir bacağı kesilmiş olan kişiler de kimi hava değişikliklerinde kesilmiş olan bacaklarında bir ağrı hissederler.
Sayfa 163Kitabı okuyor
Neredeyse bütün rüyalarımız kendi kendimize sorduğumuz sorulara karmaşık, kalabalık bir oyuncu kadrosuyla sahnelenen, ama istikbali olmayan olumlu cevaplar verirler.
Sayfa 161Kitabı okuyor
Albertine'i hâlâ seviyordum gerçi, ama son dönemdeki gibi sevmiyordum artık; hayır, onunla bağlantılı yerlerin, insanların, her şeyin bende acıdan çok büyü içeren bir merak uyandırdığı daha eski dönemlerdeki gibi seviyordum. Hatta onu tam olarak unutmak için, gittiği yoldan başlangıç noktasına geri dönen bir yolcu misali, baştaki kayıtsızlığa varmak için aşkımın doruk noktasına ulaşıncaya kadar yaşadığım bütün duygulardan ters yöne tekrar geçmem gerekeceğini gayet iyi hissediyordum.
Sayfa 133Kitabı okuyor
Ne yazık ki insanlar bizim açımızdan, kendi zihnimizin çok çabuk bozulan koleksiyonlarının sergilendiği levhalardan başka bir şey değildir.
Sayfa 130Kitabı okuyor
Hiç şüphesiz, bir şeye ancak zihnimizle sahip olabiliriz; anlayamadığımız bir resmin yemek odamızda asılı olması o resme sahip olduğumuz, hiç bakmadığımız bir manzaranın ortasında yaşamamız o manzaraya sahip olduğumuz anlamına gelmez.
Sayfa 125Kitabı okuyor
Gerçekten de içimizde her fikir, ormandaki bir kavşak gibi o kadar çok değişik yola başlangıç teşkil eder ki, hiç beklemediğim bir anda karşımda yeni bir hatıra buluyordum.
Sayfa 117Kitabı okuyor
:D
"Bakın, şu adam herhangi bir insandan farksız görünüyor, deli demezsiniz, ama deli, kendisini İsa zannediyor, oysa bu imkânsız, çünkü İsa benim!"
Sayfa 114Kitabı okuyor
“Bir acı sonuna kadar yaşanmadıkça geçmez.”
Sayfa 111Kitabı okuyor
Bizim gözümüzde var olan tek şey, hissettiğimiz şeydir; onu geçmişe geleceğe yansıtır, ölümün kurmaca engellerini tanımayız.
Sayfa 104Kitabı okuyor
Tıpkı gelecek gibi geçmişi de bir hamlede değil, yudum yudum içeriz.
Sayfa 107Kitabı okuyor
Bir başka insanlar ilişkilerimizde en önemli hata kaynakları, iyi kalpli olmak veya o insanı sevmektir. Bir tebessüm, bir bakış, bir omuz yüzünden âşık oluruz. Bu kadarı yeterlidir; sonra, umut veya hüzün dolu uzun saatler boyunca bir insan imal eder, bir kişilik yaratırız. Ve ardından, âşık olduğumuz kişiyle görüştüğümüzde, karşımıza ne kadar acımasız gerçekler çıkarsa çıksın, o bakışın, o omzun sahibinden bu yürekli mizacı, bizi seven kadın kişiliğini bir türlü ayıramayız; gençliğinden beri tanıdığımız bir insan yaşlandığında, gençliğini ondan ayıramayışımız gibi.
Sayfa 106Kitabı okuyor
Âşık olduğu kişinin kötü yönlerini savunma biçimi :D
Hiçbirimiz tek bir insan değilizdir, hepimiz ahlaki değerleri farklı çok sayıda insan barındırırız içimizde; ahlaksız bir Albertine'in varlığı, başka Albertine'lerin de var olmadığı anlamına gelmiyordu...
Sayfa 105Kitabı okuyor
“Ne var ki, belirli bir yaştan sonra, aşklarımız ve sevgililerimiz yürek daralmalarımızın ürünüdür; geçmişimiz ve geçmişimizin damgası olan fiziksel yaralar geleceğimizi belirler.”
Sayfa 83Kitabı okuyor