İlk defa Kahraman Tazeoglu'nun kitabını okudum ve iyi ki okumusum dediğim kitaplardandı. Yazarın anlatımı gerçekten de şiir gibiydi.
Bir kız çocugu için en büyük aşk babasıdır aslında. Elini tuttuğu, gözlerinin derinliğine daldığı ilk erkektir. Adı bile geçtiğinde öz güvenin olur, "Babam var." dersin...
İnsanın en çok korktuğu şeydir heralde aldatılmak, insan hazmedemez en kötüsü insanlara karşı güvenini yetirir. Belki de bu yüzden bu kadar aşktan korkuyorumdur:)) Aşık, olmak çok garip bir duygu, insan çocuklasiyor yüzünde tebessümü eksik olmuyor. Hhayata baska gözlüklerden bakmayı öğreniyor. Her ne kadar yüce bir duygu olsa da bir o kadar korku dolu oluyor aslinda.
Kızacası kitabı okurken bir çok duyguyu yaşadım. Sıkılmadan okunan bir kitap kesinlikle. "AŞKLA KAL'in" daima:)))
