kitaplara karşı bir heyecanım yokken 
Aşkın Formülü gibi yine uzun zamandır merak ettiğim ama ertelediğim bir kitabı daha okuyayım dedim. böyle olduğunda sevmeyeceğim bir kitabı bile seviyorum genelde ama maalesef ki bunu aşkın formülü kadar sevemedim. üst üste aynı türde okuduğum için mi bilmiyorum ama bu beni çok da kendine çekmedi. öncelikle girişi hiç beğenmedim daha farklı olmasını isterdim. sanırım beni kitaptan soğutan en büyük etken kadın karakter, zaman zaman ısındığım ve tabii ki onu anladığım yerler olsa bile bir uyuşamadık onunla. cringe olduğum çok yer oldu, sürekli tekrara düşmesi ve anlayamaması falan deli etti beni. iç düşüncelerini sık ve benzer cümlelerle okumak da bunaltıcıydı. beni kitaba bağlayan Aaron oldu daha çok onun için okudum diyebilirim. sevgili olunmadan önceki heyecanı, belirsizlikten nefret etsemde bundaki o tatlı belirsizliği seviyorum ve bundan kaynaklı mı bilmiyorum ama ikilinin arasındaki o aşkı pek hissedemedim bana geçmedi. daha çok Aaron değer veriyor gibiydi, onunla ilgili her şeyi bilen ve çabalayan taraf oydu. aşırı yavaş akan bir kitaptı bu da zorladı beni, bir düğün diye tutturduk düğüne kitabın sonunda gidecektik neredeyse. ve hâlâ bu tür kitapların daha kısa tutulması gerektiğini düşünüyorum gereksiz uzatılıyor. neyse, puan konusunda çok kararsız kalıyorum şu sıralar ama hem sıktı hem aktı, bunaldığım yerler de keyif aldığım yerler de oldu o yüzden ortalama bir kitaptı benim için. tavsiye etmem ama bir şans verebilirsiniz elbette belki benden daha çok seversiniz.
Dinle dinsizliğin arası bir tek soluk
Herkesin biraz da olsa bildiği üzere Hasan Sabbah'ı ve onun haşhaşla kandırdığı fedailerini anlatan bir roman. Yalnız Hasan Sabbah ve dönemin ünlü diğer isimleri 
Ömer Hayyam , 
Nizamülmülk ve 
İmam Gazali hakkında yazılanlar tıpkı 
Amin Maalouf 'un ünlü ve benim de çok sevdiğim romanı 
Semerkant 'ta olduğu gibi kurmaca. Bu iki kitabı okurken aslında bunların
