mesut doğan
@alerdem
Şair Yazar
Yüksek Lisans
Eskişehir
https://www.youtube.com/watch?v=SsImHCsMMRg
14 reader point
Joined on January 2020
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Oysa üstat kimselerin görmediği zenginlikleri görmüş kimselerin çıkamadığı yüksekliklerden aşağıdaki bahtsız ölümlüleri ehemmiyet vermeden seyretmiş, bencil bir karınca sürüsü gibi durmadan biriktiren, hırstan gözü dönmüş bu kuru kalabalığın dramatik görüntüsünü en doğru perspektiften yakalamış nadir bir adamdı.
Sayfa 84Kitabı okudu
Hastalığın acı kokusu bir halı gibi odayı kaplamıştı, duvar kağıtlarındaki süslemeler daha da koyulaşıp irileştiler.
Sayfa 19Kitabı okuyor
Çarşı alanındaki yarı aydınlık o zaman altınımsı duman rengine dönüşmüş
olurdu. Bir an için, o duman rengi baldan, o donuk kehribar dan
çok güzel bir öğleden sonranın doğup gelişeceğini sanır dık.
Ama o mutlu an geçer, gündoğumunun alaşımı günün
neredeyse tamamlanmış olan mayasını bozar, onu yeniden
umarsız griliğine iterdi.
Sayfa 33Kitabı okuyor
Reader Follow Recommendations
O zaman işine daha da dalmış gibi yapar, toplamalar, hesaplar yaparken içinden yükselen öfkeyi belli etmemeye çalışır, ansızın bir nara atıp o kıvrımlı süslemeleri ya da gecenin içinden sürüsüyle çıkıp büyüyen, çoğalan, hep yeşil
kalan hayaletimsi filizler ve dallarla karanlığın rahminden sürgün
veren o deste deste gözleri ve kulakları avuçlamak arzusuyla
körlemesine öne atılmak için duyduğu dürtüyü bastırırdı. Gece
çekilip sabah olunca, duvar kağıdı canlılığını yitirir, yapraklarını,
çiçeklerini döker, sonbahara uygun olarak inceleşir, uzaktan
görünen ilk günışığının içeri sızmasına izin verirdi; o zaman, işte
ancak o zaman, yatışırdı babam.
Sayfa 21Kitabı okuyor
Sayfalarından güneş ışığı fışkıran, altın rengi
armutların yumuşak, tatlı etinin kokusunu taşıyan tatil denen
o dev kitaba ışıktan başımız dönerek daldık.
Sayfa 9Kitabı okuyor
Kentin dış mahallelerindeki evler, pencereleriyle falan, küçük
bahçelerindeki coşkulu çiçek karmaşasının içine gömülür
lerdi. Günışığının gözünden kaçan yabanotları, her tür yabanıl
çiçek, sonu gelmez bir günün sınırlarındaki zaman aralığının
ötesinde, düşleri için kendilerine vakit kalmasının mutluluğuy
la sessizce keyif çatarlardı. Sağlam bir sapın ucunda duran, bü
yüme hastalığına tutulmuş, yaşamının son acılı günlerinin sarı
yasına bürünmüş kocaman bir ayçiçeği, dev cüssesinin ağır
lığıyla yere eğilirdi. Ama dış mahallenin basit çançiçekleri ve
gösterişsiz, yalın çiçekler, ayçiçeğinin acıklı öyküsüne hiç aldır
madan, kendi kolalı pembe, beyaz giysileri içinde umarsızca
dururlardı.
Sayfa 11Kitabı okuyor
Yüksek sesle haykırma isteğinden acıdı boğazı, yükseklerde bir atmaca ya da bir kartal gibi haykırmak, rüzgarlara haykırmak kurtuluşunu, delercesine. Bu, hayatın çağrısıydı ruhuna, ödevlere dünyasının sıkıcı kaba sesi değil, mihrabın soluk hizmetine çağıran insanlıksız ses değil. Bir anlık yabanıl uçuş kurtarmıştı onu ve dudaklarının içerde tuttuğu fer çığlığı beynini oyuyordu.
Sayfa 181Kitabı okudu
Babasıyla iki eski dostu geçmişin anılarına içerken Stephen tezgahtan üç bardağın kalkışına baktı. Bir rastlantı ya da mizaç uçurumu onu onlardan ayırıyordu. Zihni onlarınkinden daha yaşlı gibiydi; çabalarının, mutluluklarının, hayıflanmalarının üstünde daha genç bir dünyanın üzerinde, bir ay gibi soğukça parlıyordu. onların kanını kaynatan hayat ve gençlik onda yoktu. Ne başkalarıyla arkadaşlık etmenin tadını, ne kaba erkek sağlıklılığını ne de anne baba sevgisini biliyordu. Ruhunu karıştıran soğuk, kötü, sevgisiz bir hırstan başka tek şey yoktu. Çocukluğu ölmüş ya da yitip gitmiş, yanında basit sevinçlere kapılabilen ruhunu alıp götürmüştü ve hayatın ortasında ayın çorak kabuğu gibi sürükleniyordu.
Sayfa 100Kitabı okudu
Babasıyla iki eski dostu geçmişin anılarına içerken Stephen tezgahtan üç bardağın kalkışına baktı. Bir rastlantı ya da mizaç uçurumu onu onlardan ayırıyordu. Zihni onlarınkinden daha yaşlı gibiydi; çabalarının, mutluluklarının, hayıflanmalarının üstünde daha genç bir dünyanın üzerinde, bir ay gibi soğukça parlıyordu. onların kanını kaynatan hayat ve gençlik onda yoktu. Ne başkalarıyla arkadaşlık etmenin tadını, ne kaba erkek sağlıklılığını ne de anne baba sevgisini biliyordu. Ruhunu karıştıran soğuk, kötü, sevgisiz bir hırstan başka tek şey yoktu. Çocukluğu ölmüş ya da yitip gitmiş, yanında basit sevinçlere kapılabilen ruhunu alıp götürmüştü ve hayatın ortasında ayın çorak kabuğu gibi sürükleniyordu.
Sayfa 99Kitabı okudu
Gölge
Çekilince arzular çaresiz kendi köşesine
Susuyoruz perdenin ardında yenik iki gölge
İçimiz sesleri çırpınıyor
Sarıyor ömrümüzü ince bir pişmanlık halinde
Ne kadar keskin köşeleri var oysa aşkın
Sayfa 25
EYLÜL
Günler boynu bükük bir kuğu
Hatıralar titreşir mazinin
Soğuk camlarında buğu buğu
Pıhtılaşır ve kayar usulca
Pişmanlığın ateşine doğru
Sanki bir gözyaşı damla damla
...
Arzular kuşatır her yanımızı
Ve örer yalnızlığı görünmez ağla
Zaman sürükler hüznü yapraklar gibi
Yığar içimizdeki o derin boşluğa.
İnsan niçin yaşar, eğer rüzgar son ayak izlerini da silip süpürecekse? Kitaplar kendi nefesimizin ötesindeki insanları kendimize bağlamak, hayatın acımasız düşmanı olan geçiciliğe ve unutulmuşluğa karşı koymak için yazılır.
Sayfa 40Kitabı okudu
Aslında meşhur psikologların yaşadığı dönemde bir psikolog
olsaydı; Maslow meşhur ihtiyaçlar hiyerarşisini tersine
çevirir, Aaron T. Beck “Beck depresyon envanterini” sil baştan
yeniden hazırlar, Alfred Adler kişilik türlerine inanmamakla
birlikte bu türlere mutlaka üç beş yeni kişilik ekleme
gereği duyardı. Alman yazar Hermann Hesse zamanında
yaşasaydı Hesse, bunalım takıldığı dönemlerde tedavi için
27
Jung’un öğrencisi Lang’ı değil kesinlikle Yadigâr Bey’i tercih
ederdi. Pavlov ise köpeklerle uğraşmayı bırakıp insanları
dinler ve onları daha çok araştırırdı. Freud usta ise bilinçaltı
teorilerini çöpe atıp biraz daha yaşama somut olarak yansıyan
gerçeklerle uğraşırdı. Sadi Şirazi “büyük resim” denilen
kavramı biliyor olsaydı herhâlde ahmak ve gereksiz insanlarla
teşrikimesai konusunda yazdığı kötü şeyleri kitabından
hemen çıkarırdı. Ya da orkestrayı ve bütünsel uyumu keşfetseydi
hayat korosunda gereksiz ve tembel adamların da
mutlaka önemsiz gibi duran ama vazgeçilmez görevleri olduğunu
anlardı.
Sayfa 26Kitabı okudu
Çantalı adam, sanki orayı denetlemeye gelmiş gibi derin
bir merakla etrafı kontrol ederek, eli mıknatıs gibi çürüğe
giden bir pazarcı misali hata arayıp duran tüm denetçilerin
aksine, “Kusur arayan göz, marifeti göremez!” düsturunu
bilen bir tavırla bir marifet bulmak ister gibi sağa sola
tarassutla bakındıktan sonra daha büyük masada oturan ve
rütbeli biri olduğu anlaşılan kalın bıyıklı adama doğru yöneldi.
Sayfa 12Kitabı okudu
Bir müddet susarak konuştu. Ama hiç birimiz onu anlayamıyorduk. Sonra sınavda birisine kopya veren bir ses tonuyla, “vermek” dedi. Her şeyden kurtulmak. Eksilmek ve eksiltmek dedi. Eksilip eksilterek, eksilmeyen ve eksiltmeyeni bulmak ve ona layık olmak. Anlamıyorduk. Bir çocuk gibi her şeyi unutmak dedi. Azala azala, küçüle küçüle bir çocuk gibi olmak. Bu kadar sarih sözlerden de bir şey anlamadığımızı anladı ve biraz kırgın ve huzursuz olarak “her şeyimi verdim” dedi sonra. Üç kez sıfırladım her şeyimi ve kendimi. Üç kez yıkandım ve arındım. Üç kez doğdum. Ben verip kurtuldukça o fazlasıyla geldi peşimden. Bir gemideydim. Deniz çalkantılı ve fırtınalıydı. Boğulan ama bundan haberi olmayan insanlar vardı. Bütün ağırlıklarımdan kurtuldum. Gemi batmak üzereydi. Az kalsın boğuluyordum. İyi ki atmışım her şeyi suya dedi. Kurtuldum.
Sayfa 76Kitabı okuyacak
