mesut doğan
@alerdem
Şair Yazar
Yüksek Lisans
Eskişehir
https://www.youtube.com/watch?v=SsImHCsMMRg
14 reader point
Joined on January 2020
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
yüzüm
İşte bu tedirgin yüzüm, her gün aynada
usulca değiştiğini ancak on yıllar geçince anladığım
yüz, hangi uzak şehirlerden hangi yenilgilerden tortular,
izler taşıyor? Oysa bir yüzün değişmeden kalabilmesi
her gün aynı rüzgârı aynı gökyüzünü karşılaması ne güzel
olmalı.
Sayfa 143Kitabı okudu
Paris'te Sonbahar
Paris’te “Âşıklar köprüsü” olarak da bilinen ve meşhur şair Guillaume Apollinaire’ın aynı isimli şiiriyle daha bir yıldızı parlayan Mirabeau Köprüsü, sonbaharın bütün renklere hükmederek bir ayrılığı ve yalnızlığı sarı fonlarla Seine Nehri’ne ve ağaçlara üflediği, her şeyin döne döne puslu bir geçmişe doğru sürüklendiği, bu gidişin ve kayboluşun içinde yalnızca kalple duyulabilen bir ümidin titreşen sesi, bütün eşyanın, sokakların ve parkların alçakgönüllülükle bu orkestraya usulca kendi renklerini ve dillerini eklemesi ile adeta Apollinaire’ın şiirini tamamlıyor.
Sayfa 121 - Okur KitaplığıKitabı okudu
Gözlerinin rengi
O gizemli kişiliğini, hayallerini ve hüzünlerini zamanla eskiyecek, değişecek olan bir yüzle göstermek yerine asla solmayacak, rengini ve canlılığını kaybetmeyecek gözlerinde farklı renklere ayrıştırarak ortaya koyduğunu çok uzun zaman sonra anladım. Sevgiyi, bağlılığı sözcüklerde aramakla ne kadar yanılmışım. Kolay ve herkesin kullandığı sözcüklerle yapılan her şeyin
yine kolay sözcüklerle yıkılıverdiğini görmek.
Sayfa 46 - Ötüken NeşriyatKitabı okudu
Reader Follow Recommendations
Üşüyüp ellerini karnında tuttuğunda
Bir çocuk gibi yanı başında çömelip çaresizlikten yere baktığımda. Gri bir bulut gelip gözlerine oturduğunda. Kül gibi olduğunda gözlerinin beyazı ve karası. İçime kül dökülmüş gibi yandığımda. Bakışların ince ve sessiz çırpınmalarla uzaklara doğru hiç geri dönmeyecekmiş gibi uzaklaştığında. İçinde yanan ateşin külleri gözlerinden kör bir boşluğa savrulduğunda. Bir de sürekli üşüyüp ellerini karnında tuttuğunda.
Sayfa 34 - Ötüken NeşriyatKitabı okudu
Oblomov'un Dönüşü
Platonov’un kahramanı Voşov’un çalışmanın tam ortasında durup yaşamın anlamını düşünmesi gibi Vali Nezih Bey de yoksa yaşamın anlamını düşünenlerden miydi? Belki de Voşov’un aksine yaşamsal hakikati hissetmiş, onun her insan üzerindeki görünmez eline sessizce dokunmuş ve yaşam mücadelesi ve ölüm denilen iki büyük korkudan da aynı anda kurtulmuştu. Diğer insanların varlıklarını mazur göstermek adına dünyaya katkı sağlamak için durmadan çalışmaları karşısında Vali Nezih Bey bunu bir filozof gibi düşünsel planda mı gerçekleştiriyordu?
Sayfa 67 - İz YayıncılıkKitabı okudu
mesut doğan tekrar paylaştı.
yaşamak neydi ağzı karanfilli dost
bir ana sığınmaktan başka
dokunduğumuz her şey mazi olurken
adını bilmediğimiz pişmanlıkta
ZAMAN
Bir yağmur sonrası gurbette akşam
Ruhumun dinmeyen nedametidir
Ağarmış saçımda eskiyen zaman
Sonsuza dökülen gizemli nehir
Yaslasam başımı hatıralara
Bir şah damar gibi vurur hayalin
Vuslat bilemem ki hangi rüyada
Ayrılıktan üşümesin ellerin
Kaybolur hayatın eşsiz ahengi
Zaman bir tablodur düşer duvardan
Düşüncemi aşan gizli mimari
Yükselir sonsuzluk manzarasından
Bir terennüm olur dudaklarımda
Gönlümde vuslatı sürükleyen gam
Rüzgârdır içimde küllenen aşka
Bir yağmur sonrası gurbette akşam
Mesut DOĞAN
Sayfa 51
Kim bilir belki de Vali Nezih Bey, gençliğinde ruhunda
her zaman canlı duran dünyayı değiştirme arzusu ve çabalarıyla
yaşama boş vermişlik arasında sinsice uyuklayan bir
monotonluğa daha erken teslim olmaya karar vermişti. Zaten
yıllarca dünyaya saldıran, onu dişleyen, ısırdığını zanneden
sayısız insanın hırsının boşunalığını seyretmemiş miydi?
Aslında geç bile kaldığı söylenebilirdi. Bir de buna Thomas
Bernhard’ın “Elliyi geçip yaşamaya, varlığımızı sürdürmeye
devam ederek kendimizi bayağılaştırırız. Sınırı aşan korkaklarızdır,
elliyi geçince kendini iki kez acınacak duruma düşürenler
oluruz” tespitini eklersek belki durum biraz daha anlaşılabilir.
Sayfa 145Kitabı okudu
İşin aslına bakılırsa, ortalama her insanın düştüğü tuzaklardan
olan makam, mevki, el âlem ne der putu gibi geçici
heveslere düşmeyen insan az sayılırdı. Vali Nezih Bey’in
de böylesine bir yaşama kendisini alıştırması ve insanların
da bunu ona yakıştırmasına inanarak onu gururla bir ömür
boyu taşıması, en hafifinden, tavşanın avcıya dönüp “Sen
beni biraz zor yakalardın ama şu hayhaycılara dua et” demesi
cinsinden bir olayla açıklanabilirdi.
Sayfa 121Kitabı okudu
Çocukluğundaki o rahat, korunaklı ve güvenli yaşamı,
ömrünün her dönemine taşımak, onu bir hatıra gibi camekânlı
dolaplarda tutmayıp yaşamının her anında tepe tepe kullanmak,
oldukça sorunlu bir ruh yapısını hissettirse de bir başarı
olma olasılığını da sere serpe içinde barındırıyordu. Vali
Nezih Bey’in yaşamı bir tiyatro sahnesi gibi gören ve orada
rolünü herkesten daha iyi oynayan sağlam görüntüsü, onun
bir iş tutmadan gününü geçirmesini, çocukluğunun o sorumsuz
yaşamına suni dönüşler olarak algılanmasını sağlayarak
onu her zaman kurtarmaya yetiyordu.
Sayfa 56Kitabı okudu
Adeta Dickens’ın romanlarındaki insanlar
gibi her zaman etrafını saran bir huzurla, mutluluk çemberi
içinde, genelde güzel rüyalar gören, yaşama her zaman
bir İspanyol gibi tüm vücuduyla değil (çünkü bu durumda
yaşamın şımarma olasılığı vardı) tıpkı bir İngiliz gibi bıyık
altından belli belirsiz ince bir gülümseme göndererek giren,
güneşin bile ilk önce onu okşadığı (tabii ki yatakta iken) bir
yaşam sürmekteydi.
Sayfa 57Kitabı okudu
Belki de, bir testi suyun ummana
dökülerek “Ben ummanım” demesi cinsinden bir tez canlılıkla
yaşam denizine katılmak için can atan insanlardan değildi.
Hiç de olmadı. Her zaman bir tecessüs, şüphe ve rahatlık
içinde “Siz önden bir yürüyün bakalım, ben arkadan
gelirim” yaklaşımıyla güne başlardı.
Sayfa 52Kitabı okudu
Started reading a book
Fazla teferruata girmeden şurasını da işaret edelim ki, saat kadar derin şekilde olmasa bile bu benimseme ve uyma keyfiyeti bütün eşyamızda vardır. Eski şapkalarımız, ayakkabılarımız, elbiselerimiz gün geçtikçe bizden bir parça olmazlar mı? Onları sık sık değiştirmek isteyişimiz de bu yüzden değil midir? Yeni bir elbise giyen adam az çok benliğinin dışına çıkmışa benzer: Kendinden uzaklaşmak, ona bir değişikliğin arasından bakmak ihtiyacı, yahut “Ben artık bir başkasıyım!” diyebilmek saadeti.
Sayfa 15
