"Ne bu şimdi? Ne için bütün bunlar? Olacak şey mi! Böylesine anlamsız ve iğrenç olabilir mi hayat? Hayat bu kadar anlamsız ve iğrençse, o zaman niye ölünüyor; hem de acılar çekerek?.."
"Umurlarında değil, oysa onlar da ölecek. Ne aptalca. Önce ben öleceğim, onlar daha sonra, ama onların da başına aynı şey gelecek. Oysa onlar gülüp eğleniyor. Aşağılık yaratıklar.!"
Bütün yaşamında sevginin açlığını çekmişti; doğası sevgiye özlem doluydu; bu onun yaratılışının gereği idi. Yine de onsuz yaşamış ve giderek kalbini katılaştırmıştı.