"Eğer nasıl biri olduğumu bilseydiniz, şu anda beni selamlarken yüzünüzde gördüğüm o tatlı, dostane gülümse kim bilir nasıl donup kalırdı dudaklarınızın kıyısında!"
Reader Follow Recommendations
Bir kez kendini bulmuş olan kişinin bu yeryüzünde yitirecek bir şeyi yoktur artık. Ve bir kez kendi içindeki insanı anlamış olan bütün insanları anlar.
“Cesaretlenmeli miydi? Öldüğünde, dünyayı bir bedenin içinde, yeterince keşfedemeden korkakça göçüp giden bir ruh mu olacaktı yalnızca?”
Gitmek ne meçhul bir edimdi oysa. Bazen vedalı bazen palas pandıras... Sadece bedenini değil, nefesini, sesini, kokunu da götürmekti. Aklını, hatıralarını, hatta sevdiklerini geride bırakmaktı belki de...
Dünyanın hemen hemen hiç bir yerinde, kas gücünün gönül gücüne hürmet ettiği pek görülmezdi o tarihte. Oysaki kadın, merhamet yetimi erkekten yaradılış itibariyle üstündü. Erkeklerin diğer cins karşısındaki tek yeğliği kaba kuvvetiydi; yer küreye kan sıçratıp duruyorlardı