Arkama döndüm ki önüme geçmiş zaman
Ah ben kurdun gözlerinden
Yakmayı denemiştim büyük ateşi.
Sal halinde okyanusa açılmak düşlerinde
Ancak midye olarak saklamıştım inciyi
Neydim ben, ay sanatında yıldız kırıntısı mı?
Neyse ki önüme geçmiş zaman, neyse ki
Beynimden öğrenmiştim taşın ağırlığını
Herkes ötekine kapalı da ben açık
"her şey güzelliği ölçüsünde yabancılaşıyordu bana"
kadınlara karşı duyduğum sevgi benim için her zaman arındırıcı bir tapınma niteliğini korudu, hüznüm dikine yükselen bir aleve dönüştü hep , mavi göklere yakarıyla uzanmış bir el oldu.