Ali Çınar
Ali Çınar
@ali_cinar10
Benden önce delirmiş, çok kıskandım
Endüstri Mühendisliği
Üniversite
2002
16 reader point
Joined on October 2020
Okuma Hedefleri
TEHLİKELİ OYUNLAR OYNAYALIM...
Tehlikeli Oyunlarla Poyraz Karayel 2.bölüm de Ayşegül'ün en sevdiği bölümlerden birini okuduğu Poyraz'ın ezbere devam ettiği "Sevgili Bilge bana bi mektup yazmış olsaydın..." kısmıyla tanıştım.
O bölüme kitapta da gelebilmek için sabırla bekledim. Bu bölüme ulaşabilme amacı kitaba tutunmamdaki en büyük etkenlerden biriydi. Dizide Oğuz Atay öyle güzel anlatılmıştı ki okumamak elde değildi.
Kitaplarımda kaldığım yeri belli etmek için sayfayı bile kıvırmazken o derece özen gösterirken Tehlikeli Oyunlarda ilk defa sayfaları çizmeye başladım :)) harika cümleler, alıntılar vardı ki tekrar tekrar okumak için istemsizce çizmem, belli etmem gerekiyordu. Altı çizili yerleri tekrar tekrar okumanın verdiği eğlenceyi yaşamayan tatmayan bilemez gerçekten. Bende yeni yeni tadıyorum bu duyguyu :))
Kitabı uzun sürede bitirmemin sebebi ise, bazı bölümleri tekrar tekrar okumam, özenle alıntılarımı seçmem ve Hikmet Benol'u sindirebilmek için çok dikkatli olmamdı.
Bazı yerlerde çok zorlandım bazı yerlerde tebessümle okudum. Baştan aşağı ironilerle dolu eser tebessümü mümkün kılıyordu. Zaten karakter isimleriyle belirtilen ironiler çok rahat anlaşılabilirdi.
Bu harika deneyimi bana yaşattığın, Oğuz Atayla tanıştırdığın için teşekkürler Poyrazcım Karayel. Sözü fazla uzatmadan; artık üstat, benim de Oğuzcum Atay'ım :))
Sizlerinde keyifli Tehlikeli Oyunlar oynamanız dileğiyle...
Zülfü Livaneli'den önce Türk yazarlara oldukça ön yargılıydım. (Şu an en sevdiğim Türk yazar) Şairlere değil tabii ki :)) Yazarımızla yani Zülfü Livaneli ile "Son Ada" da tanışmıştım. Ama Kardeşimin Hikayesi beni daha çok etkilediği için her anı her cümlesi her kelimesi heyecan dolu olduğu için hem çok okumak isteyip hemde bitmesin diye azar azar okuduğum için, kıyamadığım için sayamadığım daha birçok nedenden dolayı bu harika esere inceleme yazmak istedim. Kitabı puanlarken kendimi sorguladım. Bu 10 puansa öncekilere nasıl 10 verdim diye düşündüm. Sanırım tekrar gözden geçireceğim. :) Kitabın içerisine çok girmek istemiyorum. Biliyorum ki girersem spoiler veririm :)) Spoiler verip alacağınız keyfi bi tutam bile azaltmak istemem. Bu kitabı görüp, gelip incelememi okuyan okurlara diyeceğim, Zülfü Livaneli benim ön yargılarımı Son Adayla kırmaya başlamış ve Kardeşimin Hikayesi ile zirve yapmıştır. Hani klişe bi soru vardır ya "hafızanızı kaybetseniz ilk hangi kitabı okursunuz veya filmi izlersiniz" diye. Bu soruya vereceğim 3 cevaptan biri mutlaka Kardeşimin Hikayesi olurdu. İncelememi yazarken kitaptan aldığım zevk kadar zevk aldım. Sizlere de hem İncelememde hemde kitapta keyifli, iyi okumalar.
Cüssesi kadar kocaman yüreğe, merhamete; cüssesine ters korkuya sahip John Coffey'nin Yeşil Yol'a doğru attığı ürkek adımları, büyük bir hüzünle ve bu mükemmel esere erişmekten duyduğum şansla birlikte izledim.
Okurken gözümden yaş gelen ilk ve tek kitap olması, benim için ayrı bir öneme sahip olması için en büyük etkendi. Bu sebeple hayatımda en ufak bile izi olan insanlara büyük bi zevkle önerdiğim harika bi kitap.
Sonunda büyükten küçüğe her insanı derinden etkileyen o efsane söz:
"Yoruldum, patron. Yollarda yağmurdaki bir serçe kadar yalnız olmaktan yoruldum. Yanımda hiç arkadaş olmamasından bıktım. Nereye gideceğimizi, nerden geldiğimizi söyleyecek biri. İnsanların birbirine kötü davranmasından bıktım. Çok fazla var, sanki her an için kafama cam parçaları batıyor. Anlıyor musun? Karanlıktan korkuyorum patron lütfen ışığı kapatma..."
Ne yazsam eksik kalacağı için bu kadarıyla yetiniyorum. Mutlaka okuyun...
