Bu yağan kardır belkide kefenim
Toprağımdır sabahki güneşim
Yoktur üstüme kürek atacak sevenim
Ben bu hikayedeki mezarın tekiyim
Bir ateş çemberi içindeyim
Ama yinede üşüyorum senin soğuğunda
Üzülme yanmak için gitmedim sesinden
Seni sakınırdım kendi gözümden
Titreyen Ankara gecesinde yürüyorum
Hiç kimse yokmuş gibi görüyorum
Sen yokken etrafım bir boşluk varlığını anlatan
Burada kalmakta son bir umut yıldızları aldatan
Sen koca çöllerde kalabalık gibisin,
Kocaman denizlerde ender bir balık gibisin.
Bir ısıtır, bir üşütür,bir ağlatır,bir güldürür;
Sen hem bir hastalık hem de sağlık gibisin.