boo.cowski
@aliciamayemory
instagram: boo.cowski
167 okur puanı
Nisan 2020 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
Biliyorum elbet, insan geçmişte ve oraya ait kişilerde en çok kendi masumiyetini arar.
Sayfa 110Kitabı okudu
Biz hep böyle, her şeyde birlik olsak, kimse bize diş geçiremez. Bize dağlar, şahlar dayanamaz. Hiç kimse… Yeter ki böyle birlik olalım.
Alışır, alışırsın. Bu dünyada başka türlü yaşamasının hiçbir çaresi yok..
Okur Takip Önerileri
124 syf.
·
Puan vermedi
Bence sevgi hayattaki en önemli şey. Ne türde bir sevgi olursa olsun, onu nasıl tanımlarsan tanımla, sevmek benim için başka bir insanın sana değer vermesi ve başka birine değer vermek anlamına geliyor.
İnsanlar haklı çıkmak için "gelenekleri" istedikleri gibi kullanırlar.
Kızlar taciz edildiklerinde sessiz kalıyor çünkü sevilmek istiyorlar. Pek çok kız onlara zarar veren insanlara iyi davranmakla vakit kaybediyor.
Evlilikten asla başarı olarak söz etme. Ona evliliğin bir başarı olmadığını anlatmanın yollarını bul, hayattaki tek amacı evlilik olmamalı. Bir evlilik mutlu da olabilir mutsuz da, fakat bir başarı değildir.
Ne yapman gerektiği konusunda herkesin bir fikri olacaktır ama önemli olan senin ne istediğin, başkalarının istemen gerektiğini düşündükleri değil.
127 syf.
·
Puan vermedi
Çocukların anneleri de çeşit çeşitti. Çocuğuyla ilgilenmeyen, sağı solu karıştırmasına, kırıp dökmesine ses çıkarmayan anneler şiddetle ayıplanırdı. Bazı çocuklar da mum gibi otururlar, hiçbir şeyi karıştırmazlar, hatta yerlerinden kıpırdamazlardı. Bu çocuklar pek övülür, anne tebrik edilir, bunun bir geri zekâlılık belirtisi olabileceği hiç akla gelmezdi.
Resim biriktirilirdi. Ne işe yarayacağı bilinmeyen tahta parçaları biriktirilirdi. Çakıl taşı, ilaç kutuları, kibrit çöpleri, gazete-dergi kesikleri, misketler düzgün ağaç dalları, dikişlerden arta kalmış kumaş kırpıntıları, artık yün çileleri, teller, çiviler, her şey biriktirilirdi.
Çocukların geniş dünyalarında neyin ne zaman gerekli olacağı asla bilinmezdi.
Geçmişimizi oluşturan o dikkate değmez, sıradan, önemsiz, alelade şeyler bir aradayken meğer ne kadar anlamlıymış.
Meğer şanslıymışız, çünkü özgürmüşüz.
Silgi kaybetmek, henüz tüketimle tanışmamış bir toplumun çocuklarının kaygılarından biriydi.
Büyümüş olmak mıydı içimi burkan, yoksa o tuhaf masumiyet miydi, bilmiyorum.