''Geceleri serzenişlerini duyuyorum, yapma! Şimdiye kadar direndin, her türlü hesap için çarpıştın; aileni, sevdiklerini, dostlarını kaybettin. Hâlâ kendindesin, dinç ve dirisin; psikolojik olarak üsttesin. Ağlamak iyidir ama kendini hırpalama, yapma!.. biliyorum dostum, insanıyla büyüdüğün bu topraklar, yüzüne karşı adilikler haykırıyor ikiyüzlüleriyle birlikte. Sanki, buranın değil de başka bir yerinsin; yine de senden lehlerine her türlü hareket için eyleme geçmeni bekliyorlar... gecelerin karanlığıyla sakladıkları iğreti hayatlarını artık kendileri bile kabullenemiyorlar... haykırıyorsun gecelerde, o sesi, o dili, o lisanı bir ben anlıyorum bu zindanda... ''vatanım dediklerim, sevdiklerime düşman; ben, sevdiklerimle mi savaşacağım! ey, bu ayrılık rüzgârları nerededir, niçin bizim hatırımıza erkenden düşmedi, hayat üzerime neden bu kadar geliyorsun'' Şimdiye kadar direndin, son anda yenilmeni istemem kardeşim, dostum, ahbabım; etme, yapma!''
D.p zor zamanlar