İnsan, ruhuyla ilişki kurunca, bir çocuk kadar yalın oluyor. Ölmeden önce ‘‘ruhuna sahip olan’’ insanların sayısı, trajik denecek kadar azdır. ‘‘İnsanda en ender rastlanan şey, kendine ait bir davranıştır’’ der Emerson. Büyük ölçüde doğrudur da. İnsanların çoğu, başka insanlardır aslında. Düşünceleri bir başkasının fikirleri, hayatları bir taklit, tutkuları birer alıntıdır.
Sayfa 116 - Can KlasikKitabı okudu
pāy پای
pa ( پا )
Farsça ve Orta Farsça pāy پای veya pā پا “1. ayak, 2. ayak izi, ard, alt, dip, baz, temel, kaide, kalıcılık, direnç” sözcüğünden alıntıdır. Bu sözcük Avestaca aynı anlama gelen pādha- sözcüğü ile eş kökenlidir. Bu sözcük Hintavrupa Anadili aynı anlama gelen yazılı örneği bulunmayan *pṓds biçiminden evrilmiştir. Bu biçim Hintavrupa Anadili yazılı örneği bulunmayan *ped- kökünden türetilmiştir.
Aynı kökten Sanskritçe pādá, Ermenice odn ոտն, Eski Yunanca pōs, pod-, +péza, Latince pes, ped- > Fransızca pied, Germence *pfot- > İngilizce pad, foot "ayak". Ayrıca karş. pati.
çolpa, fit² (futbol), hakipay, hempa, pabuç, paça, paçal, paçavra, pay (payda, payla-, paydaş), payan (payanda, paye, payidar), payitaht, paymal, pedi+ (kontrpiye, marşpiye, pedal, pedikür, piyon, velosipet, empedans, ekspedisyon), pey (peyderpey), peyk, peyke, pijama, piyade (paytak), podyum (ahtapot, boca, bodoslama, tripod), polip, sehpa, serapa, trapez (trabzan)
