Ali Osman

Memleketim, memleketim.. Ölen dostlarım, gömülmeyen sağlarım. İlk günler yasını bile tutamadığım acılarıma yenileri eklendikçe, sağ kalanlara yardımımız dokunur diye koşturdukça bir şeyler soğudu, taş oldu içimde. Şimdi tekrar ısınmıyor asla. Anılarım, arkadaşlarım, akrabalarım, insanlarım. Hepimizin koca bir geçmişi enkazların altında kaldı diğerleriyle. Şimdi tekrar kurulur elbet bu kent. Umutlar tekrar yeşerir, acılar sarılır. Ama biz asla eski insanlar olamayacağız..
Reklam
Ünlü Rus yazar Dostoyevski, hapishanedeki bir köpeğin yanından geçen her mahkum tarafından tekmelendiğini görür. Köpek mahkumlardan kaçmadığı gibi yanına bir mahkum yaklaştığında eğilerek tekmelenme pozisyonu almaktadır. Dostoyevski bir gün köpeğin yanına yaklaşıp başını okşar. Köpek şaşkın şaşkın ona bakarak hızla yanından uzaklaşır ve acı acı havlamaya başlar. O günden sonra köpek Dostoyevski’yi her gördüğünde ondan kaçar. Ruhu köleleştirilmiş bu köpek bir 'sevgi açı'dır. Bu durum insanlar için de geçerlidir. Hayatları boyunca haksızlığa ve kötü davranışlara uğramış sevgi açları iyi bir davranışla karşılaştıklarında nasıl davranacaklarını bilemezler. Bazen kötü davrandığınız insanlar size tapar, bazense iyi davrandıklarınız sizden nefret eder. Böyle insanların gözünde onları aşağılamanız onlar için bir beklentidir. Sizi gözlerinde yüceltirler. Eşit ve iyi davrandığınızda ise onların gözündeki değeriniz birdenbire düşer.. (Dostoyevski, Ölüler Evinden Anılar)
Neyse ki yarın var, umutların en sevdiği gün.

Okur Takip Önerileri

Tümünü Gör
İnsanlara iyi geliyorum, ama asla vazgeçilmezleri olamıyorum..
Biliyorum Sana Giden Yollar Kapalı
Biliyorum sana giden yollar kapalı Üstelik sen de hiç bir zaman sevmedin beni Ne kadar yakından ve arada uçurum; İnsanlar, evler, aramızda duvarlar gibi Uyandım uyandım, hep seni düşündüm Yalnız seni, yalnız senin gözlerini
Reklam