Hayatı belli şartlar altında yaşamaya buyur ediliriz. Hayat boyu böyledir bu. Doğduğumuz andan ölümümüze değin hep bu şartlar topluluğu bir şartlar topluluğu ile çevrelenmişizdir.
Kimimizin babası sert, kimimizin ki fazla yumuşak, kimimizin annesi ilgisiz, kimimizin ki ise insanı boğacak kadar ilgilidir. İçinde yaşatıldığımız şartlar ilk olarak
اَلَّذٖينَ قَالَ لَهُمُ النَّاسُ اِنَّ النَّاسَ قَدْ جَمَعُوا لَكُمْ فَاخْشَوْهُمْ فَزَادَهُمْ اٖيمَاناًࣗ وَقَالُوا حَسْبُنَا اللّٰهُ وَنِعْمَ الْوَكٖيلُ
Birtakım insanlar onlara, “İnsanlar size karşı asker toplamışlar, onlardan korkun” dediler de bu, onların imanlarını arttırdı ve “Allah bize yeter, O ne güzel vekildir!” diye cevap verdiler.
Âl-i İmrân Sûresi 173. Ayet
Evim nerede?
Annem ve babam nerede?
Kardeşlerim nerede?
Sevdiklerim nerde?
İnsanlık nerede?
Ümmetin orduları nerede?
Allah bize yeter, O ne güzel vekildir.
"Bir kısım insanlar müminlere; "Düşmanlarınız olan insanlar, size karşı asker topladılar aman sakının onlardan!" dediklerinde bu, onların imanını bir kat daha arttırdı ve; "Allah bize yeter, O ne güzel vekildir" dediler." (Ali İmran, 173)