Benim açımdan müthiş bir kitaptı. Okurken çok başka düşüncelere daldım, bambaşka kapılar aralandı. Kitabın anlatmaya çalıştığı kısımla yetinseydim “eh” derdim muhtemelen (şaka maka bir yana daha çok düşünmeye sevk eden bir kitap olduğu için herkesin alacağı kısmın çok daha farklı olacağını düşünüyorum, nitekim herkes kendi yaşantısı, çevresi ve okuduklarıyla şekilleniyor.) Kesinlikle sakin bir yerde, kendini vererek okunması gereken bir kitap. Son kısımlarını toplu taşımada okuyarak heba ettiğim için büyük bir pişmanlık hissettim. Kitabı okurken ismet özel’in “küfre yaklaştıkça inancım artıyor” (kanla kirlenmiş evrak şiiri) alıntısı hep benimleydi. Nedendir bilmiyorum ve okuyan çoğu kişinin hissetmediğini düşünüyorum ama inancım konusunda büyük bir tazelenme hissettim. Şu kitap hakkında uzun uzadıya bir yazı yazmak istiyorum ama bir o kadar da üşengeç bir insanım. Neyse gideyim de arkadaşlarımı bu kitap hakkında darlayayım. Allah arkadaşlarıma sabır versin, amin.