"Bunu aklından bile geçirme," diye uyardı annem. "Hiçbir yere gitmiyorsun..."
"Gelip beni alman gerekiyor," dedim telefon açıldığında. Gibsie’nin beni selamlamasına bile izin vermemiştim. "Lütfen?"
"Başka bir sey söylemene gerek yok," diye otomatik bir cevap verdi. "Zaten yoldayım."
"Teşekkürler, dostum."