Koca Bir Maziyi Hatırlattın İsmail Bayram.
Bir Bingöllü olarak yer yer güldüren yer yer ağlatan harika bir eseri (ikinci kez okuyup) bende uyandırdığı duygularla anlatmak isterim.
2003 Bingöl depremini yaşayan biri olarak bu eser öyle anıları depreştirdi ki bende yeri geldi ağladım okurken. Benzer bir yaşanmışlığımız vardı Vuso'yla(Yusuf'la). Bir deprem diyip geçmek olmuyordu işte. Anne,baba, kardeşlerini kaybetmiş bir Vuso vardı. Bir de çocukluk sevdası olan Esra'yla yollarını kaybetmiş bir Vuso. Bingöl şivesiyle, Bingöl sokaklarıyla, Bingöl acılarıyla yoğrulmuş bir Vuso vardı bu romanda. Hepsi yaşanmış , hepsi zerre zerre işlenmişti ruhuna,bedenine, herşeyine. Bende aynı Vuso'yla aynı yaşlardaydım deprem olduğunda. Kaybettiğim bir yakınım yoktu belki ama memleketim en büyük acım olmuştu. Mısto gibi bir dostum da vardı. Hala daha görüşür hala daha uzakta da olsak arada bir yaz tatillerinde hasret gideririz; aynı Mısto ile Vuso gibi. Esra'ya gelince ben pek Vuso gibi ilkokul aşkı yaşamadım lakin lise aşkı yaşayıp , eşimle tanışmıştım. Bu roman biz Bingöllülere nice maziyi hatırlatır, ama Bingöllü olmayana da depremi , çocukluğun saf ve masumiyetini, bir gencin doktorluk yolundaki azmini, cesaretini anlatırır durur.
Yüreğine, kalemine sağlık azizim.
Sen Anne ve babana hayırlı bir evlat ; abine , ablana ve kardeşine de yiğit bir İsmail olmuşsun.
Bu romanın devamı gelsin İsmail Bayram kardeşim. Telefonun ucunda bir alo diyen Esra vardı. Peki ya sonra ne oldu? 
İsmail Bayram 
Söle Yemmin
