Biriyle böyle uzun uzun karşılıklı sessizce oturup bundan da bir rahatsızlık duymamak dostluğun bir göstergesi olsa gerek diye düşündü Profesör bir ara.
Şevket onun aklından geçenleri okumuşçasına gülümsedi.
"Sadece huzur içinde var olabilmek ne kadar güç, değil mi Profesör?"Sayfa 206