her sevginin başlangıcı ve süreci, o sevginin bitişinin getireceği boşluk ve yalnızlık ile dolu. belirsizlikler arasında belirlemeye çalıştığımız yaşam gibi
Sık sık bir sürü insanin bir flimi şaheser
dive övdügünü duyar, kendimizi filmi izlemeye mecbur hisseder ve yarısında uyuyakalsak da kültürsüz görünmek istemediğimizden herkese ne kadar
muhtesem oldugunu söyleriz?
bu kitap boyunca insanlığın insanlığın geleceğinden bahsederken sık sık birincisi çoğul şahıs kullanıyorum. Ama belkide "biz" diye bir şey yok. belkide en büyük sorunumuz farklı kitlelerin tamamen farklı gelecekler bekliyor olması.
belki dünyanın neresinde yaşadığınıza bağlı olarak çocuklarınıza ya bilgisayar kodu yazmayı ya da hızlı silah çekip düzgün ateş etmeyi öğretmelisiniz.