Bazen yapayalnız hissediyorum kendimi şu dünyada, diğer zamanlarda ise biliyorum yapayalnız olduğumu. Kalabalığa karışmak için hiçbir özellik gerekmez. Ama yalnız ve dik durmak için gerçekten çok şey gerekir. Bir odanın kapısını kapatıp yalnız kalmak, her zaman hayatımın en güzel şeylerinden biri olmuştur.
Charles Bukowski
Kyk yurdu gibi karmakarışık her daim kavganın gürültünün eksik olmadığı bir ortamda oda arkadaşımın gece üstümü örtmesi, dışardan gelince mutlaka arayıp bir şeye ihtiyacın var mı diye sormasını hiç unutmayacam.. Yollarımız ayrılalı çok oldu ama hep bu nezaketi ile hatırlayıp dua edeceğim.. Biliyorum ki bu Rabbimin rızıklandırmasıdır ❤️
Her daim güzel kalpli insanlarla karşılaştıran Rabbime hamd olsun.. O kadar güzel bir nimet ki..
Defterimden birkaç yazı
Bazen insan yazmak istiyor. Artık yazmak, okumak, çizmek, oynamak her şey elektronik. O yüzden yazmayı, okumayı ve eskisi gibi oyun oynamayı özledim. Küçükken okulda hoca söyler biz yazardık, ellerimizde derman kalmazdı. Yazmak güzel bir eylem ama ders notu yazmaktan nefret ederdim ki hala daha sevdiğim söylenemez. Ben herkesin yazması gerektiğini düşünüyorum. Ellerimizin kalem tutmayı unutmaması gerekiyor. Halbuki yazmamız gereken çok şey var. Hiçbirimiz yazar değiliz belki ama hepimiz kendi hayatımızda başrole sahibiz.
Şu an bile yazarken ellerimin ağrıdığını hissediyorum. O kadar unutmuşuz ki yazmayı, kalem tutmayı…
En son ne zaman elinize bir kalem kağıt alıp duygu ve düşüncelerinizi yazdınız ?
Bahse varım çoğumuzun ilk uçurtma uçurduğu zaman kadar olmuştur. Sahiden neden uçurtma uçurmuyoruz ? Ben en son 8 yaşında uçurdum. Bunun bir yaşı mı var ? Varsa eğer bunu kim belirledi ? Eğer böyle bir kural yoksa neden bunca zaman bir kez olsun uçurtma uçurmadık ? Bilmiyoruz…
Hepimizin bir hayatı var. Dinimiz, kültürümüz, ailemiz, arkadaşlarımız, sorumluluklarımız var. Yaşıyor ve nefes alıyorken hepimizin yazacağı muhakkak çok şey vardır. Kiminin mutluluk dolu, kiminin hüzün dolu, kiminin hayallerle dolu…
Ben bişey yapmadım ama yine de birinin güvendiği biri olduğunu hissetmek çok güzel duygu.
Az önce bir videoya denk geldim kız çarşaflı, peçeli ama parmaklar ojeli... Buna benzer o kadar çok örnek var ki. Arkadaşlar ne yapıyorsunuz Allah aşkına. Kimseyi kınamıyor veya küçümsemiyorum sadece soruyorum neden? Böyle bir karar vermişsiniz, ne güzel örtünmüşsünüz ama oje vs ne. Napıyorsunuz?!
İnsanın içten içe sesini duyduğu o istenç
Varmak istediği yer. Yaşamak istediği en güzel şey. Varolma nedeni değil. Varlığına hoş gelen ama henüz hiç tatmadığı zevk. Onun hem peşinde olup, hemde onun uzağında çok uzağında olduğunu bilmek...
23.23
İçimde bir şeyler kırıldı.Sanki kemiklerim kırılıyordu. Hepsi aynı anda ruhuma batıyordu. Uyanıyorum ama aslında kendimi sürekli bir yerlerde bırakıyordum , sürekli dönüp baktığım belkide ruhumun geriden gelmesidir.
Ruhum bedenime ulaşamıyor, belkide ulaşmaya çalışmıyordur. Ya da belkide bedenim ruhumu erteliyordu.
Ölmek istemiyorum hayır ama yaşamakta istemiyorum. Bir şey olsun istiyorum ama hiç bir şey olsun istemiyorum...
Sanki artık sadece bir tuvale rastgele fırça darbeleriyle devam ediyorum. Sonucun ne olduğu umrumda değil renkler çok güzeldi. Güzel görmemdi...
Bazen her şeyi anlatmaya kelimeler yetmiyor, kelimeler sessizleşiyor.🍂