Sürekli film izler gibi haber izleyenleri anlayamıyorum.Hadi on,yirmi dakika gündemden haberdar olmak için izlersin ama sürekli kim kimi vurmuş kim kimi nerede nasıl öldürmüş tarzı şeyler izlerseniz paranoyak olursunuz,bu tamamıyla kaostan beslemek oluyor yani zevk mi alıyorlar anlayamıyorum.Bide medya da gündeme gelen her şeye inanlar var🤦 yapmayın etmeyin biraz kendiniz düşünün size sunulan hazır şeylere inanmayın hemen ,bir şey size çok açık ve net sunuluyorsa orada şaibeli bir durum vardır.Surekli vurdulu kirdili haberler izleyenlerin psikolojik sorunları olduğunu düşünüyorum.Hepimizin sorunları var ama pozitif yaklaşmak lazım hayatın güzel taraflarına bakmak lazım😊Kaostan beslemek ruha zarar verir, Kahvaltıya her gün müge anlı izleyeceginize açın güzel bir şeyler de izleyin arada, sanki hayat çok toz Pembe bir de kafanisi öyle şeylere dolduruyorsunuz,hem fazla haber çocuklar için de iyi değil.Ben dört yıl önce bir haberden sonra bıraktım haber izlemeyi 15 yaşında ,gayetde mutluyum iyi ki bıraktım.Her gün haber izleyecegime arı Maya işletim daha iyi 😊👍🌸
İyi Okumalar dilerim
Selamün aleyküm değerli okurlar Wattpad e yazdığım kitabı sizler de okuyun diye buraya yazdım kitap değil bu hayatınıza bir nebze de olsa dokunmak için böyle bir kitap yazdım okuyup değerli yorumlarınızı bekliyorum değerli vaktinizi ayırdığınız için teşekkür ediyorum ☺️
BİR ENGELLİNİN EVLİLİK HAYATI
Her sağlıklı birey gibi engelli
Çok güzel meseleler var ama üzerine konuşacak yok denecek kadar az kimse var.
Hoparlörü eline alan bir sanatçıdan daha güzeldi sahneyi büyüleyen sesin.
Solmaya yüz tutmuş gecelerimi güzelleştiren şeydi büyüleyici sözlerin.
Duygulanarak baktığım hediyen, gecelerime tanıklık eden bir servetti.
Ben bilemedim kıymetini, üzülme sen sevdiğim.
Konuşmalarınla Akdeniz akşamlarına öğrettin narinliğini.
Kim bilir, uzaklardan gelecek
Görmek, beraber olamak seninle
çok güzel belki ama,
Döşlemek bambaşka.
Evrensel Problem
Hız ve görsel üzerine kurulu bir çağdayız.
Herkes birini bekliyor ama birbirini bekleyen kimse yok artık. Kimse aşk acısı da çekmiyor. Kimsenin vakti yok durup ince şeyleri anlamaya mevzusuna geliyor konu. Derinlik kalmadı yüzeyde boğuluyoruz gibi geliyor bana çünkü çok seçenek var algısına sahibiz. Halbuki hepimiz bence benzer insanlarla aynı döngüde aynı paradoks yaşıyoruz. Kayboluyoruz gibime geliyor. Bilmiyorum mesela artık biri yakışıklı ya da güzel değilse onu tanımaya değer bile görmüyoruz. Ya evet, hepimizin sonsuz sayıda gidebileceği bir yeri var ama nerede kalacağız?
Nerede kalacağız asıl problem? Esas problem bu değil mi? Bence hepimiz sanki bir şey arıyoruz ama belkide bizi zaten çoktan bulmuş olan bir şeyi arıyoruz. Kuyucaklı Yusufta şey yazıyordu: iki insanın karşılaşması kadere bağlıdır ama yan yana kalmalarını onların gayreti sağlar. Şuan filtrelerin personaların çarpıştığı bir dönemden geçiyoruz. Kimse doğallığı ile sadeliği ile parlamıyor artık.
Aytuğ Akdoğan