KPSS 2024
Yoruldum soru çözmekten, konuları hep başa sarmaktan, matematiğe gereken ilgiyi verememekten, tarihi hep unutmaktan, Türkçeyi zaten kolay ya diyerek hep yanlış yapmaktan yoruldum çok yoruldum. Son 4 yılım kpss çalışmakla geçti bi işe yaramıyor ama o kadar yıl verdiğim emeğe acıyorum da çalışıyorum. Keşke demiyorum kendi seçimimdi okumak ama onun yerine bi zanaat öğrenmiş olsaydım eğer bu kadar üzgün ve mutsuz olmazdım galiba. Bu kadar boşluktan boşluğa düşmezdim. Bu kadar yıpratmazdım kendimi. En önemlisi ettiğim duaları yaşıyor olurdum. En çok acıtan da bu zaten ..
Akşamınız hayırlı olsun:)
Güzel bir gündü arkadaşlarla, az içmeye çalıştım ama yok aşırıya gitti 😂😂😂
Semaverle kahve oluyor mu acaba🤔🤔 denemek lazım belki de😂😂 stres attım iyi geldi güzel havayı da yakaladık ohhh mis, Yalnız çok yedim galiba bi yorgunluk çöktü 🤭🤭
az önce dizimi çarptım, her zaman önümde duran masaya hep önümde ama ilk kez bu kadar sert çarptım ağlıyorum ama galiba canım acıdığı için değil
Bu gün değil belki ama bir gün ölmek için uyuyacağız değil mi, o gün bu gün de olabilir mi? Neyse galiba önemi yok artık. Yaşamam gerektiğini düşündüğüm şeyleri yaşadım yaşamam gerekenleri yaşayacak olursam yaşarım. Bu da işte böyle görünüşte laf kalabalığı...
Kendimden özür diliyorum...
Yaşadığım süre boyunca hep merhametimin arkasından yürüdüm, beklentilerimi arkada bıraktım.
Kimseden bir şey beklemedim, doğrusu bu sanıyordum çünkü.
Yaşadıklarımı yaşayamadıklarımı içimde sakladım, sustum bastırdım olsun dedim insanlık bende kalsın.
Ben en iyisini yaşatayım ki istemeye yüzüm olsun dedim.
Verdim, hep verdim karşılığını alıp
Sorun çıkmasın diye susuluyor ama can çıkıyor sonra!
Deprem zamanında aile apartmanının çatılı park ve oturma yerinde 9-10 aile birlikte kalmıştık. O durumda ve o kadar zamana rağmen bizleri ev sahibi, kendilerini hâlâ misafir sanan bazı dayımgiller vardı. Bu farkı rahatsızlık olarak algılamayın. Fazla rahatlıktan geliyordu.
6-7 ay geçince bazıları evlerine geçti, evi yıkılanlar da çatı altında
🍀Gecenin dördünde dışarı çıktım. Bir sokağa girdim uzunca yürüdüm. Bir böceğe rastladım.Ters dönmüş ve düzelebilmek için çırpınıyordu. Kimbilir kaç zamandır o vaziyette işkence çekiyordu. Haline üzüldüm. Onu düzelttim. Yürümeye başladı. Belki de beni bu saatte bu böcek çağırmıştır diye geçirdim içimden. Bana teşekkür etmiştir belki dedim. Beni
Her gelişinde mektuplarını getiren benimkileri sana ulaştıran bu canayakın arkadaşına minnettarım. Galiba en yakın arkadaşın bu. Senden çok iyi bahsetti, birçok komik ve sıradışı anılarınızı anlattı. Keyifli ama kısa bir sohbet oldu. Avrupa’ya hemen dönmesi gerekiyormuş. Kimseye kızgın değilim bayım. Hiç kimseden nefret etmiyorum, hiç kimseye öfke duymuyorum. Bu insanlara sevgim de yok. Hissizim kısaca. Bazı insanlar sevgiye ihanet eder, bazı insanlar iyi değildir, bazı insanlar kıskançtır. Bizim birçok samimi dostlarımız var. Herkesle iyi olamayız. Bu mümkün değil. Konuşulanları kafana takma! Sen başarılı bir adamsın. Cesursun, çalışkansın ve insansın. Bak, bir dostunla da bugün tanıştım. Günümde bu yüzden güzel geçti. Sana anlatmak istediklerim var. Gülsüm olayından sonra başka tuhaf olaylarda gelişmeye başladı. Mesela geçen büyük bir kavga çıktı. Seçim kavgası! İnsanlar bir oy yüzünden davalı oldular. Bu mahalleninde huzuru gitti. İnsanlar birbirlerini öldürücek gibi bakıyorlar.Beni de karşı taraf olduğum için büyük bir topluluk küs oldu bana. Ben de böyle olunca korktum.Hem kendim için hem de senin için duacıya gitmeye karar verdim. Ama duacı kapıyı açmadı. Kimseye görünmek istemiyormuş o sıralar. Sonra birgün öldüğü haberini aldım. Anlatmak istemiyorum bayım daha fazla .Yeter bu kadar!