Bu kitabın karakteri aciz gösterilmiş isminin (güçlü) hakkını verememiş çok pasif kalmış
Konu eksikliği olayların geçiştirilmesi ve birçok konunun atlanması Çok göze batıyor ve çok rahatsız edici.
Karakterin babasının kitabın başında ilgisiz olması çocuklarına kötü davranırken bir anda kitabın ortalarında babası iyilik meleği kesilmeye başlıyor ve
Nereye gidersek gidelim yanımızda kendimizi de götürmek zorunda olmak ne kadar kötü. Bunca gidişimizin sebebi kendimizden kaçacak bir yer bulmak aslında. Bir çare aramak. Ama olmuyor, insan derdinden kaçsa kendinden kaçamıyor. Belki de bunun tek çaresi aklından kaçmak. Kendinden kaçmak için aklını kaybetmek gerekiyor galiba.
Kısa ve sürükleyici, duygusal, dramatik bir hikaye okunmasını tavsiye ederim.
Bir an hiç bitmeyecek sandım. Galiba uzunca bir süre şiir kitabı okumaya ara vereceğim. Çünkü ziyadesiyle doydum, doyurucu bir kitaptı.
~Kur'an'dı; tek avunuş, tek umut, tek düşünce.~
~Oku, Rabbinin adıyla oku!~
~İçimde ölen öldü, kalan kaldı, ben aynı.~
Daha birçok birbirinden değerli alıntılar var ama bunlar benim zihnimde yer edinenler.
… +277
Bu kitap elime şu şekilde geçti: Bir gün ben babamın manavında duruyordum ve müşteri gelene kadar oturduğum yerden kitap okuyordum. Manav açık alandaydı ve üzerinde çadır vardı. Ben gene kitap okuyordum -okuduğum kitap da Iskender Palan'nın Kervan adlı romanıydı.- Bir araba geldi durdu ve adam bana dediki ciddi olarak mı kitap okuyorsun dedi. Bende evet dedim hem sınavlarım için yardımcı olur gibi birşeyler söylemiştim. Sonra adam birşeyler alıp gitti sonraki gün benim yerime abim vardı manavda, adam bana 5 6 tane kitap getirmiş abim eve gelince bana vermişti ben çok şaşırdım ve mutlu olmuştum. Adamın bir kitapçısı varmış galiba. Bu olay benim kitaplara olan samimiyetimi arttırdı ve o adamı ondan sonra birdaha görmedim, haliyle görünüşün de unuttum. O adama çok teşekkür ederim...
Siyah Pantolon yakın bir tarihte olan hikayeler var -hikaye demek ne kadar doğru olur bilmiyorum ama olaylar gerçekten yaşanmış olaylar diye biliyorum- . Kitap benim için ortalama bir kitapdı ve biraz göz yaşı dökmemi sağladı.
Okurken arada bir kalbim sıkışıyordu, kendime itiraf edemediğim ama ihtiyacım olan cümleler kattım kendime kitap ile birlikte. Arada bir dünyevi hayattan sıyrılıp ruhsal boyutta kendimi iyileştirmem gerektiğini hatırlattı bana. Ne açıdan baktığımın ne kadar önemli olduğunu anladığımda tokat yemişe döndüm. "Bardağın yarısı dolu mu boş mu? Diye sorduğu köstebek. "Galiba bardağım olmasına şükrediyorum." dedi çocuk.
Miranda Hart'a katılıyorum.! Dünyanın şuan charlie'nin yapıtına ihtiyacı var
Uzun süredir ortalarda yoktum. Kitap okumayı bırakmadım ama uygulamaya girmek içimden gelmedi. Bu sene genelde romantik komedi kurguları okudum. Bu inceleme 2024 deki ilk incelemem galiba. Martin Eden'i ilk kez okuduğumda çocuktum ve sevmemiştim. 1000kitap taki okuyan sayısının çokluğu ve incelemelerde yer alan övgüler yeniden okumama sebep oldu.
Martin Eden üslubu, kurgusu, karakterleri ile basit bir kitap. Ruth, yüzeysel dünya görüşüne sahip küçük burjuva kızı. Martin Eden için en büyük çekiciliği aralarındaki sınıf farkı. Martin Eden, özenti, kaba, duygu yoksunu, ihtirasla sevgiyi karıştıran, sınıf atlamaya kafayı takmış ve bunun için yazarlığı kullanmaya çalışan, taklitçi bir yazar özentisi. Taklitçi olması, hayatı boyunca intihalle suçlanan ve çoğu kez bunu inkar etmeyen Jack London'un kendisiyle dalga geçme yöntemi belki de. Diyaloglar sıkıcı, zekadan uzak ve duygu yoksunu. Yazar, 40 yıllık hayatına bir sürü eser sığdırmış, çok okunan bir yazar. Vahşetin Çağrısı' nı çok beğenmiştim. Demir Ökçe yazıldığı zaman düşünüldüğünde fütürist bir eser.
Sefiller'i, Yüzyıllık Yalnızlığı, Budala'yı, Saatleri Ayarlama Enstitü'nü beğenmeyenler var, ben de Martin Eden'i beğenmedim.
