Kendi aleyhinde aşırı gidip günahlara dalan kimsenin Allah'a olan sevgisinin tümden yok olup küfre düşmesinden korkulur.
Bu sebepledir ki günahkâr kimse kalbinde bir katılık ve göğsünde bir darlık hisseder, huzursuzluk ve psikolojik olarak bir rahatsızlık hali yaşar. Hatta sürekli huzurluk ve endişe içinde olur.
Nitekim Allah Teâlâ şöyle buyurmuştur:
"Kim de Zikrimden/Beni anmaktan yüz çevirirse şüphesiz onun sıkıntılı bir hayatı olur ve Biz onu, kıyamet günü kör olarak haşrederiz. O, 'Rabbim! Beni niçin kör olarak haşrettin? Oysa ben, (dünyada) görüyordum.' der. Allah şöyle buyurur: Öyle! Çünkü sana ayetlerimiz gelmişti ama sen onları umursamayıp unutmuştun. İşte bugün de sen aynı şekilde umursanmayıp unutulacaksın.” (Tâhâ, 124-126)