İlk denemem:)
Bir silah sesiyle başladı her şey... Vurulacak en son yerdi orası. Çünkü, yeni hayatının perdesini açacak o gelinlik; o günü hatırlamak için dolapta özenle korunması gereken o gelinlik delik deşik olmuş ve aklığı allığa bürümüştü. Renk şok içerisindeydi.. Kendi acısı değil; sevdiği adamdaki, daha birkaç saat önce eşi olmuş adamın gözlerindeki acı
Türk Romanını "Pamuk"ladılar
Ahmet Yıldız, yaşayan en önemli yazarlarımızdan İrfan Yalçın'la bir söyleşi gerçekleştirdi.
Yazar gözüyle ülkemizde, bölgemizde ve dünyada yaşananları değerlendiren Yalçın, Türk edebiyatının içinde bulunduğu duruma ilişkin de önemli tespitlerini paylaştı...
İşte Ahmet Yıldız'ın İrfan Yalçın'la yaptığı o
La vida de Lazarillo de Tormes y de sus fortunas y adversidades
Kimsenin bilmediği, duymadığı öyle önemli olaylar vardır ki,
bunlar hasıraltı edilmemeli ve herkes tarafından öğrenilmelidir;
çünkü dinleyenlerin ve okuyanların bunlardan kendileri için
bir ders çıkarmaları mümkündür. Bu konuda Plinius* şöyle der:
“Bir kitap ne kadar kötü olursa olsun içinde mutlaka yararlı bir şey vardır.”
Bilindiği
Sayfa 13 - Can Yayınları - ÖnsözKitabı okuyacak
güçlü kuvvetli bir genç adam, açlıktan bitap bir halde, kaldırıma oturup elini gelip geçenlere açtı. dileniyor sonra yeniden gelip geçene el uzatıyor, dileniyor sonra yeniden gelip geçene el uzatıyor. açlık ve aşağılanma acısı içinde nasıl bu duruma düştüğüne dair acıklı bir şarkıyı tekrarlayıp duruyordu.
akşam olduğunda, ağzı ve dili kurumuş bir halde, avcu hala midesi gibi tamtakırdı.
kendini toparladı ve şehir dışına çıkarak bir ağacın altına oturdu. acı acı ağladı. açlık içini kavuradursun, şaşkın gözlerini göğe kaldırdı ve şöyle yalvardı; "ey tanrım! varlıklı insanlara gidip iş istedim ama onlar üstüm başım düzgün olmadığı için beni geri çevirdiler; okulun kapısını çaldım ama sevinmekten men edildim, çünkü elimde avcumda hiçbir şey yoktu. bana ekmek verebilecek her kapıyı zorladım ama ne fayda. umutsuzluk içinde dilenmeye başladım ama bu sefer de; 'gücü kuvveti yerinde ama tembellikten çalışmıyor bu, dilenmese iyi olur, dediler: dedi."
"ey tanrım! annem beni senin rızanla dünyaya getirdi. ama şimdi gel gör ki, dünya zamanından evvel beni sana döndürmeye çalışıyor."
derken yüzünün ifadesi değişti. ayağa kalktı, gözleri kararlılık içinde parıldıyordu. ağacın dalından kendine kalın ve ağırca bir sopa yaptı ve onu şehre doğru sallayarak; "sesimin yettiğince ekmek için yalvardım ama ilgilenen olmadı. Artık onu bileğimin gücüyle elde edeceğim! merhamet ve sevgi adına ekmek istedim ama insanlık kulak asmadı bile. şimdi onu kötülük adına almaya geliyorum!" diye bağırdı.
Sayfa 58
Bir simitcinin ramazan eylemi
Sabah köşede gelip geçeni umursamayan ama belli bir nezaket ölçüsünde izleyen duruşuyla tezgahının başında görürdüm. Kırık dökük küçük iskemlesine oturmuş tezgahta kalan simitleri düzeltir bulurdum hep. Gelip geçene satıcı gözüyle bakmaz, kendi halinde bir şeylerle oyalanır bulurdum hep. Tanıdık müşterilerinin gözünün içine bakarak “bu sabah da