Sosyal yaşamımızda en büyük korkularimizdan biri de , geçmişte bir dönem bozulmuş ve yanlış tercihler yapmış olduğumuzun bilinmesi sonrasında onay görememek... Bu sebeple, hep en iyi halimizle insan karşısına çıkmaya özen gösterir ve bunu korumak icin cabalariz. Bu çaba ve amaç bizim biz olmamızdan cikmamiza neden olur.
Kendimiz olarak yaşayabilmemiz için çözüm nedir diye sorarsanız...
Bana göre çözüm, içsel bir yuzlesmedir. İlk olarak kendimizi oldugumuz gibi kabul edip sonrasında ise, yanlisimizi ve hatalarımızı cozumleyip yerine doğrusunu koymak gerekir.
Bu dünyanın anlamı nedir? Doğmak, öyle böyle yaşamak, eh sonra da ölüm. Ne anlamı var ki her şeyin... Amaç neydi yaratılışımızdaki, sadece itaat etmek ve din sömürgesi altında konulan kurallar altında ölmeyi beklemek mi? Tanrının bu kadar bizler hakkında küçük düşündüğünü düşünmüyorum. Evrenin koca çarkları birbirine bu kadar uyum ve muntazam içindeyken, açlık oyunlarına benzer olmuş bu yaşam serüveninde cenneti veya cehennemi mi kazanacağız? O zaman sormazlar mı? Biz bir oyunun parçasıyız? Bu gösteriyi izleyenleri çabalarımız, acılarımız ve bununla yaşayacağımız mutluluklarla keyif mi vermekteyiz? Garip. Her şey çok anlaşılır gibi duran bir anlaşmazlığın içinde.
"Kadında her şey bir bilmecedir ve kadında her şeyin bir tek hal noktası vardır. Bu, gebeliktir. Erkek, kadın için bir araçtır. Amaç daima çocuktur. Fakat kadın, erkek için nedir? Gerçek erkek iki şey ister: Tehlike ve oyun. Onun için kadını, en tehlikeli oyuncak olduğu için ister ve sever. Erkeği savaşa karşı eğitmeli ve kadını, savaşanı dinlendirmeli. Başka türlüsü deliliktir. Savaşan, pek tatlı meyveleri sevmez. Onun için kadını sever. En tatlı kadın bile acıdır. Kadın, çocuğu erkekten daha iyi anlar; fakat erkek, kadından daha çocuktur. Gerçek erkekte bir çocuk gizlidir. Bu, oynamak ister. Haydi bakalım kadınlar, erkekteki bu çocuğu keşfedin."
Friedrich Nietzsche
Yaşam Türkce
Yaşam
Ne söylendiyse sadece dinledik.
Başka nasıl yapılmalı kesin bilemedik.
Yaşamı görüb de böyle yapdık?
İnsanlar konuştu gerçeğe çatdık?
Yalnız konuşulur aynı mevzular.
Bunu yaparsan olacak budur.
Işıklı dünyanın karanlık yüzü Türkce
Işıklı dünyanın karanlık yüzü
Dünyaya gelende vardı sebebi?
Yaşaya bilmedi amaç üretdi.
Düşünür ne yapsam daha gerekli?
Seçtiğim beni de yapsın önemli.
Beni tanısın dünyadakı insan.
o divâneliğin ardından, ne yazık
uslandığıma inanmıyorum
sanki “o” öldü de içimde ben böyle
yorgun, sessiz ve bomboşum
daima soruyorum aynaya üzgün
ben kimim artık, gözünde neyim
ama aynada görüyorum ki, eyvah
önceden olduğum gölge bile değilim
o Hintli rakkaseler gibi nazla
dans ediyorum üzerinde kendi mezarımın
yazık ki bu viraneyi
Umurumda sanki, düşlediğiniz yalanlar;
Öfkeniz, insanlığınız harap etmiş sizleri,
Erimiş kemikleriniz, etiniz;
Silinmiş gitmiş, tütecek merhametiniz...
Ah... sizi bayağılar,
Gücünüz yok; öfkeniz ve inancınız,
Oysa düşlüyorsunuz en yüksek umutları,
Her düşünüzde bir ben ölüyorum,
Bir de benim gibiler...
İşte burada yürek,
İşte burada silah;
İşte burada mertlik,
Çek kapını ve gel evime, dayan!
Dövüşelim bir gün amansızca; ölümüne...
Görsün her yiğit, amaç nedir, dava nedir, yaşam nedir,
Anla ve bul beni, anla ve bul kendini.
...
İnsanın bu hayatta bir amacı olmalı mıdır, eğer olmalı ise hayattaki en mantıklı amaç nedir?