“Belki de insan her şeyi içine atmaktan boğuluyor zamanla…”
Sayfa 9Kitabı okuyor
Ben utanmayı bu kirli yalnızlıkta, insanın ruhunu yiyen ve iliklerini emen o kör olası ülkede unuttum.
Sayfa 24Kitabı okuyor
"İnsanlara katlanamıyorum çünkü tüm gün kahkahalar atıyorlar. Buna şu anda dayanamıyorum..."
Sayfa 18 - Olimpos YayıncılıkKitabı okuyor
"Onun sonu gelmişti, ama benim değil. Ölü bedeniyle tek başınaydım, yabancı bir evde, hiçbir sırrı affetmeyen yabancı bir şehirde yapayalnızdım."
"Benim koşuşum, nasıl anlatsam, hani bir katil yüzünden birini uyarmak için arkasından koştuğunuzda, öndeki kişi sizi katil yerine koyar ve bu yüzden öndeki kişi aynı zamanda kendi felaketine de koşuyordur ya, işte öyleydi."
Mahvolmuş hayatımı artık kimse tamir edemez...
Bu gibi zamanlarda insan nasıl oluyor da ölenle birlikte ölmüyor? İnsan nasıl oluyor da ertesi sabah uykudan uyanıp kalkabiliyor, dişlerini fırçalıyor ve kravatını bağlayabiliyor...
İnsan her şeyini kaybettiğinde son kalan sey uğruna çılgınca mücadele verir...
Ah bu belirsizlik, nasıl da acı veriyor bana şimdi.
Güvenin şartı samimiyettir, kayıtsız şartsız samimiyet.