Belki de insan her şeyi içine atmaktan boğuluyor zamanla...
Başkaları söz konusu olunca insan her zaman mantıklı ve nesnel davranabiliyor.
İçi bomboştu, buz gibiydi, donmamak için zavallı, titreyen bedeninin sıcağa ihtiyaç duyduğunu hissediyordu. Ruhu çoktan ölmüştü, geriye öldürülecek yalnızca bedeni kalmıştı.
“Ah, ne güzel kitaplar! Hepsini okumak isterdim!”
“Güvenin şartı samimiyettir, kayıtsız şartsız samimiyet.”
“İnsan her şeyi içine atmaktan boğuluyor zamanla…”
İnsan herşeyini kaybettiğinde, elinde kalan son şey için umutsuzca savaşır.
Sayfa 50Kitabı okudu